Τρίτη 29 Μαΐου 2012

Οι καμένοι.


Η κατάστασή μας, ως άτομα, ως ζευγάρι και ως δημιουργοί, είναι τραγική: μέσα στην άγρια νύχτα κι αφού η μέρα που πέρασε ήταν αρκούντως κουραστική και αγχωτική, αντί να πέσουμε στο κρεβάτι, να διαβάσουμε ένα βιβλίο ή να κάνουμε έστω ένα ντεκουπάζ, βρε αδερφέ, εμείς έχουμε στήσει τους υπολογιστές αντικριστά (διότι έχουμε μόνο ένα γραφείο-ευτυχώς έχουμε 2 καρέκλες και 2 ποντίκια, αν και ενίοτε, για κάποιο λόγο που δε γνωρίζω, ο Γιάννης παίρνει και το δικό μου ποντίκι κι εγώ παλεύω με τη βλακεία αυτή κάτω από το πληκτρολόγιο, που δε δουλεύει κιόλας) και παίζουμε Zuma.
Το έχετε ακουστά το Zuma; Είναι ένα παιχνίδι, όπου εσύ που παίζεις, είσαι ένα βατραχάκι, το οποίο φτύνει μπάλες διαφόρων χρωμάτων προσπαθώντας να κάνει τριάδες από ομοιόχρωμες μπάλες σε μια σειρά από μπάλες που βγαίνουν από μία σπηλιά. Όταν γίνεται η τριάδα, οι μπάλες εξαφανίζονται. Σκοπός είναι να εξαφανίσεις όλες τις μπάλες πριν φτάσουν στη μαύρη τρύπα (δηλαδή την Κατερίνη) και τις καταπιεί το μαύρο σκοτάδι μαζί με σένα. Είναι τόσο ηλίθιο όσο ακούγεται. Ωστόσο, εμείς χάνουμε ώρες παίζοντας Zuma κι εγώ προσπαθώ να ερμηνεύσω το φαινόμενο.
Το Zuma το είχα πρωτογνωρίσει περί το 2004, 2005, δεν ενθυμούμαι ακριβώς. Θυμάμαι, όμως, πως μόλις είχα πρωτοπάρει υπολογιστή και σε μία από τις μετακομίσεις, αγχώθηκα μήπως χάσω το Zuma τώρα που θα αποσυνδέσω τον υπολογιστή. Φοβερό; Τέλοσπαντων, δεν το έχασα, το τερμάτισα και ησύχασα. Έλα, όμως, που τώρα βρήκαμε το Zumas Revenge.
Φίλε, καταστράφηκα. Σε δύο μέρες το έβγαλα, πάει και το διάβασμα κι η καθαριότητα και όλα. Ευτυχώς το έβγαλα πριν φύγω για την Κέρκυρα, ήμουν ικανή να αναβάλλω το ταξίδι για να βγάλω το Zuma. Βέβαια, ο χαζογιάννης έκανε ότι χειρότερο μπορείς να κάνεις σε κάποιον κολλημένο με ένα παιχνίδι: έβγαλε, με το δικό μου λογαριασμό, την τελευταία πίστα, όπου εσύ έχεις φτύσει αίμα να φτάσεις και είσαι σίγουρος ότι τώρα θα τη βγάλεις κι έρχεται εκεί ο ξιπασμένος και τη βγάζει. Αιτία χωρισμού τουλάχιστον. Το κατάπια, όμως, κι αυτό.
Πείτε μου, λοιπόν, εσείς, γιατί δύο άτομα μορφωμένα, καλλιεργημένα, ευφυή (έτσι δε γράφουνε στα βιβλία ψυχολογίας όταν περιγράφουνε τις διάφορες περιπτώσεις και σε κάνουν να αναρωτιέσαι αν σ’ αυτή τη χώρα υπάρχουν μόνο άτομα μορφωμένα, καλλιεργημένα και ευφυή κι αν ναι, εσύ γιατί πέφτεις πάντα στα ντουγάνια κι επίσης, μόνο αυτά τα άτομα πάνε σε ψυχολόγο;) χάνουν ώρες φτύνοντας μπάλες μεταμφιεσμένα σε βατράχια και μάλιστα βρίζουν με λέξεις διόλου κολακευτικές τον υπολογιστή;
Διότι, σκέφτομαι εγώ, ο άνθρωπος θέλει κάτι πολύ χαζό και ανόητο για να χαλαρώσει, θέλει κυρίως κάτι που δε χρειάζεται σκέψη και προβληματισμό, εφόσον μάλιστα έχει προβληματιστεί σε βαθμό αυτοκτονίας τις προηγούμενες ώρες. Πολύ ωραίες κι οι ταινίες (παρεμπιπτόντως, είδαμε μία πολύ ωραία προχτές, τους Άθικτους, εξαιρετική, οπωσδήποτε να τη δείτε), αλλά θες και μια βλακεία να περάσει η ώρα σου. Οπότε, παίζεις Zuma.
Και να μη με κοροϊδέψετε, κανένας, διότι όλοι έχουμε τη βλακεία μας για να τεμπελιάζουμε κι αν δεν είναι το Zuma, είναι κάνα άλλο παιχνίδι ή κάποιο σίριαλ (δηλαδή 20 ανώμαλοι που τους κυνηγάνε μαύροι καπνοί σε ένα νησί που αλλάζει θέση είναι καλύτερο;) ή η τηλεόραση. Επίσης, σκεφτείτε πως εγώ, στα διαλείμματα, γράφω, ο Γιάννης παίζει Tetris στα facebook. Τι είναι χειρότερο;
Μετά από την παραληρηματική μου εξομολόγηση, πάω να κοιμηθώ και να ονειρευτώ την Κέρκυρα, που δεν την είδα όσο θα ήθελα και για την οποία θα σας πω αύριο, για να αναπληρώσω την κυριακάτικη απουσία. Καληνύχτα, και καλή τύχη.

3 σχόλια:

Unknown είπε...

Με το zuma είχα φάει και εγώ μεγάλο κόλλημα και στο κάτω- κάτω είναι μια πρόκληση. Εύκολο είναι να το <>; Μπορεί να το κάνει ο καθένας; Προορίζεται και προτιμάται λοιπόν από ανθρώπους με εξυπνάδα και ικανότητα να δέχονται και να αντιμετωπίζουν τις προκλήσεις της ζωής ;-)

Κατερίνα είπε...

Α γεια σου! Σίγουρα δε μπορεί να το κάνει ο καθένας. Και οπωσδήποτε θέλει εξυπνάδα και ικανότητα. Μου αρέσει ο τρόπος που σκέφτεσαι. Και τα βραχιόλια που φτιάχνεις. Μήπως, παρεμπιπτόντως, έχεις καμιά ιδέα τι να κάνω ίσαμε 17 εκατομμύρια κασέτες μουσικής που μου έχουν απομείνει από τα νιάτα μου;

Unknown είπε...

Να 'σαι καλά! Μπορείς να φτιάξεις ότι θέλεις, φαντασία να υπάρχει. Ίσως θα εφτιαχνα ένα τραπεζάκι του καφέ ή ένα φωτιστικό. Τσέκαρε και εδώ: http://www.recyclart.org/?s=cassette