Κυριακή 13 Φεβρουαρίου 2011

Τα Μπισκότα της ντροπής

Θεμελιώδης απορία: γιατί πρέπει να φας ΠΑΝΤΑ 2 μπισκότα; Δεν μπορείς δηλαδή να σταματήσεις στο ένα; Είναι λες και κάποια μυστηριώδης και ακατανίκητη δύναμη, ακατανίκητη όσο και ο Γκάνταλφ, που επέζησε της πτώσης μέσα σ’ εκείνο το λάκκο με τη φωτιά, σου τραβάει το χέρι προς το πακέτο με τα μπισκότα και δε γίνεται να μη φας κι άλλο μπισκότο, δε γίνεται, αν δε φας κι άλλο μπισκότο, ο Σάουρον και το ατέρμονο σκοτάδι θα επικρατήσει στον κόσμο.
Έτσι, προκειμένου να σώσω τον κόσμο, έφαγα κι άλλο μπισκότο. Καλά δεν έκανα;
Έπειτα, έχοντας πάρει δύναμη και θάρρος να αντιμετωπίσω αυτόν τον κόσμο που βλακωδώς μάλλον έσωσα κι όλους τους Σάουρόν του μαζί, άνοιξα τον υπολογιστή μου και το λογαριασμό μου του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου (τρελαίνομαι να χρησιμοποιώ ελληνικές λέξεις που αφορούν το διαδίκτυο, έχουν πολλή πλάκα και επιπλέον ακριβολογούν-επίσης, γιατί μερικοί γράφουν το διαδίκτυο με κεφαλαίο; Είναι κύριο όνομα ή κάτι τέτοιο;).
Κι εκεί, μέσα στον προαναφερθέντα λογαριασμό, βρήκα ένα ηλεκτρονικό μήνυμα που αναφερόταν σε 34 ή κάποιον ανάλογο αριθμό, δεν το συγκράτησα ακριβώς, λόγους για τους οποίους, λέει, γουστάρω που είμαι Έλληνας. Σίγουρα, έχετε λάβει κι εσείς κάποιο αντίστοιχο μήνυμα κι αν όχι, θα το λάβετε κάποια στιγμή στη ζωή σας. Να είστε προετοιμασμένοι.
Εγώ, πάντως, αφού γέλασα πολύ, διότι, όπως έχουμε πει, με διακρίνει αβάσταχτη ελαφρότης, μετά παραξενεύτηκα, γιατί εγώ για τους ίδιους ακριβώς λόγους λίγο ντρέπομαι που είμαι Ελληνίδα.
Λέει, για παράδειγμα, ο συντάκτης του κειμένου, ο οποίος σίγουρα ζει σε άλλη χώρα από αυτή που ζω εγώ, πως γουστάρει που είναι Έλληνας γιατί "καμάκι" και "σουβλάκι" ειναι το πρώτο ποίημα που μαθαίνουμε . Αυτό, τώρα, είναι καλό, δηλαδή; Τρίζουν τα κόκκαλα του Καβάφη. Κι ας μη σχολιάσω το παρωχημένο του επιχειρήματος: καμάκι τώρα πια κάνουν μόνο οι ψαροντουφεκάδες κι αυτοί στα χταπόδια, όχι στα κορίτσια.
Άλλο τρανό επιχείρημα είναι πως γουστάρουμε που είμαστε Έλληνες γιατί όλοι γκρινιάζουμε για το Δημόσιο αλλά όλοι ψάχνουμε μια μόνιμη θέση σ' αυτό. Καθόλου δε γουστάρω, το δημόσιο (φτάνει πια μ’ αυτά τα κεφαλαία) είναι η βασικότερη αιτία καταστροφής αυτής της χώρας. Κι ίσως όχι τόσο το δημόσιο, όσο η ιδέα του μέσου (και του κάτω και του άνω, μπορώ να σας πω) Έλληνα ότι το δημόσιο είναι η σωτηρία. Όχι, φίλοι μου. Το δημόσιο ανοίγει το στόμα του, σε τρώει, σε μασάει, σε κάνει πουρέ και σε καταπίνει και μη σας πω και τι άλλο σε κάνει μετά, διότι δε μου το επιτρέπει η ανατροφή μου. Κι όσο για τη μόνιμη θέση, πρώτον, χάρισμά σας και δεύτερον, τώρα πάει, τέλειωσε το πανηγύρι, πως λέγαμε κάποτε σύντομο ανέκδοτο Αλβανός τουρίστας; Τώρα θα λέμε μονιμοποίηση στο δημόσιο.
Γιατί ανακαλύψαμε το θέατρο και τη Δημοκρατία, συνεχίζει η επιχειρηματολογία. Ναι, κι απ’ όταν τα ανακαλύψαμε, τόσο το θέατρο όσο κι η δημοκρατία (μπα με τα κεφαλαία σήμερα) το έχουν μετανιώσει οικτρά κι εύχονται να μην είχαν ανακαλυφθεί ποτέ, διότι έχουν υποστεί τόσες κακοποιήσεις και παραμορφώσεις και παρανοήσεις που σιχαίνονται τον εαυτό τους.
Και με χτυπάει στο ευαίσθητο σημείο μου η απαρίθμηση των λόγων. Γουστάρουμε που είμαστε Έλληνες γιατί οι γονείς μας δεν ξεχνούν ότι υπάρχουμε όταν κλείνουμε τα 18, παρά μας τρέφουν, μας συντηρούν, μας πλένουν, μας μαγειρεύουν, μας νταντεύουν, μας πληρώνουν νοίκια, λογαριασμούς, αυτοκίνητα, μας μασάνε το φαγητό και μας φτύνουν μη μας ματιάξουν ως τα 45. Και μετά, αναρωτιόμαστε γιατί δεν μπορούμε να επιβιώσουμε. Αυταπόδεικτο.
Επίσης, πρέπει να ξέρετε πως ο περήφανος Έλληνας γουστάρει γιατί έχουμε νοοτροπία "και αύριο μέρα είναι" και η γράφουσα βγαίνει από τα ρούχα της κι εξανίσταται και γενικώς παθαίνει υστερικό παραλήρημα με αυτή τη νοοτροπία, η κυριαρχία της οποίας από καταβολής κράτους έχει φέρει τη χώρα στην κατάσταση που βρίσκεται. Όχι, αγάπη μου, αύριο μπορεί να μην είναι μέρα, αύριο μπορεί να μην είναι τίποτα κι εσύ να μην έχεις τίποτα, παρά την αναβλητικότητά σου και την τεμπελιά σου και να σε δω τι θα κάνεις.
Όσο για το κορυφαίο: γουστάρω γιατί δε το παίζουμε "ψευτοπουριτανοί" τις λαδιές μας τις κάνουμε με θράσος, δεν έχω να πω και πολλά, γιατί θ’ αρχίσω να βρίζω και δεν αρμόζει σε δεσποινίδες αυτό. Άκου, λέει, τις λαδιές μας τις κάνουμε με θράσος. Και είδαμε που μας έχουν φτάσει αυτές οι θρασείες λαδιές, να δω τώρα, θα έχουμε το ίδιο θράσος να τις καθαρίσουμε; Σιγά.
Κι αυτά, φυσικά, είναι μόνο λίγα από τα επιχειρήματα περί εθνικής υπερηφάνειας, όπως φαντάζεστε. Κάποια άλλα, λίγο ευτελή, όπως ότι το ραβανί (ως ελληνικότατο βεβαίως βεβαίως γλυκό και όχι καταφανώς τουρκικό) υπερτερεί του μιλφέιγ ή ότι όταν εμείς είχαμε τον Περικλή και τον Αριστοτέλη, οι άλλοι κρεμιόντουσαν στα δέντρα (αυτό με τα δέντρα, αν το ξανακούσω θα τσιρίξω, θα πίστευε κανείς πως ζούμε στον πλανήτη των πιθήκων, εμείς, το ανώτερο έθνος των Ελλήνων), δεν καταδέχομαι να τα θίξω.
Τι να πω, ρε παιδιά, ίσως είμαι λίγο εμπαθής, αλλά, δεν μπορώ, συγχύζομαι με κάτι τέτοια, γιατί δεν το πιστεύω ότι η Ελλάδα είναι μόνο αυτά τα πράγματα, θράσος, κουτοπονηριά και βόλεμα. Επιτέλους, λίγη αυτοεκτίμηση δεν θα έκανε κακό σ’ αυτόν τον τόπο. Και λίγο λιγότερα κεφαλαία, επίσης.

17 σχόλια:

Calliope είπε...

Ωραία τα λες μπακακάκι, αλλά αυτό με το δημόσιο, κι όχι επειδή τρούπωσα, με βρίσκει ασύμφωνη. Γιατί δηλαδή να μη θες μια μόνιμη δουλειά χωρίς αφεντικά; Το ότι μπορείς να λουφάρεις στο δημόσιο και όχι αλλού είναι άλλο θέμα. Το ότι πάλι για όλα φταίνε οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι το θέμα μας. Βολεύει το σύστημα αυτή η ιδέα, γιατί αυτούς μπορεί να ξεζουμίζει εύκολα και χρειάζεται και τη συμπαράσταση του κόσμου. Να λένε "Καλά τους κάνετε, που κάθονται και βάφουν τα νύχια τους όλη μέρα και πληρώνονται"! Αυτό διορθώνεται όμως, το να μη βάφεις τα νύχια σου εν ώρα εργασίας. Δε χρειάζεται να καταργήσεις τη μονιμοποίηση ούτε να αυξήσεις το ωράριο, γιατί οι άλλοι άνθρωποι δουλεύουν διπλάσιο χρόνο. Ας βρουν τρόπους να μειώσουν το ωράριο των άλλων ανθρώπων. Είναι κακό να θες μια δουλειά που σου εξασφαλίζει ποιότητα ζωής; Χωρίς άγχος, επισφάλεια, με ελεύθερο χρόνο και μέτρια λεφτά (δε χρειάζονατι και πολλα εξάλλου);Αν κάνει κανείς ομάδα υποστήριξης του δημοσίου και των υπαλλήλων του θα γίνω οπαδός! Αμάν, δε φταίνε 700.000 άνθρωποι γαι όλα αυτά που γίνονται στη χώρα μας. Αυτοί που φταίνει είναι πολλοί λιγότεροι... Κι όπως είπε κι ο Πανούσης "Τι είναι οι οικονομικοί κρίσοι! 8.000 σε ΟΛΟ τον πλανήτη"!

Κατερίνα είπε...

Δεν έχεις κι άδικο, Πιπίτσα μου, έτσι είναι, απλά εμένα μου τη σπάει που όλοι θέλουν να βγάλουν λεφτά χωρίς να δουλέψουν και που νομίζουν ότι το δημόσιο θα τους το επιτρέψει αυτό.
Αυτοί οι οικονομικοί κροίσοι μας έχουν καταστρέψει!

Calliope είπε...

Mon dieu, τι ορθογραφικά και σαρδάμ έχουν αυτά που έγραψα; Παρεπιπτόντως, θες να μας πεις ότι σταματάς στο δεύτερο μπισκοτάκι; Εγώ γιατί σταματώ στο μισό κουτί;

Athens Girl είπε...

Αυτό με τα δέντρα κι εμένα πολύ μ’ εκνευρίζει.
Γιατί τα χρόνια πέρασαν, οι ‘άλλοι’ κατέβηκαν από τα δέντρα και έφτιαξαν πολιτισμένες κοινωνίες.
Ενώ εμείς ξανανεβήκαμε στα δέντρα και μαϊμουδίζουμε…

Κατερίνα είπε...

Κι όχι μόνο αυτό, παρά τους πετάμε και καρύδες και χαιρόμαστε, νομίζουμε ότι κάνουμε κάτι φοβερά αστείο.

Ανώνυμος είπε...

A) αν σταματάς στο δεύτερο μπισκότο είσαι πολύ τυχερή
Β) ξεχνάτε τον πιο σημαντικό λόγο βρε: "ζούμε στην ωραιότερη χώρα του κόσμου"... χωρίς σχόλια
Γ) μπορεί να είναι μόνο 700.000 οι δημόσιοι υπάλληλοι αλλά εγώ στα τόσα (20...) χρόνια που ζω έχω γνωρίσει μόνο τρεις που δουλεύουν: την κοπέλα που σχολιάζει πιο πάνω, τη φίλη μου την Έλλη και τον μαλλιά στο ΙΚΑ Αριστοτέλους Θεσσαλονίκης (τιμή και δόξα στον μαλλιά, χιλιάδες ασφαλισμένοι ορκίζονται στο όνομά του). Μη λέμε και ό,τι θέλουμε..
και η μαμά μου δεν περιλαμβάνεται στην παραπάνω λίστα

Kafros είπε...

-Γιατί να φας μόνο 2 μπισκότα ή ακόμα χειρότερα να σταματήσεις στο 1 αφού μπορείς να φας 2 κουτιά?? Απαντώ με μια ερώτηση!!!
-Ο Γκανταλφ δεν επέζησε… σκοτώθηκε και ξαναγύρισε σαν Γκανταλφ ο λευκός (έτσι για να δείξω ότι έχω κάνει και μια διατριβή στο LOTR)
-Οι 34 λόγοι που αναφέρεις με κάνουν να ανατριχιάζω από εθνική περηφάνια και μου φέρνουν δάκρυα στα μάτια σαν να βλέπω τον Κολοκοτρώνη να φωνάζει «έλληνες πως κάνετε έτσι για δέκα παλιότουρκους που μπήκαν στο Μοριά»

ααααα και η σωστή προσβολή νομίζω είναι «όταν εμείς φτιάχναμε Παρθενώνα οι άλλοι έτρωγαν βελανίδια» χεχεχεχεχχεχεχεχεχε

Κατερίνα είπε...

Πάντως, το ζήτημα με τα μπισκότα έχει ανακινήσει συζήτηση. Δεν το περίμενα.
Εντάξει, μια φορά γύρισε και είναι και ακατανίκητος, έτσι; Αυτό ήταν το point μου.
Ναι, ναι, υπάρχει κι η εκδοχή με τα βελανίδια σε ανάλογη συχνότητα με των δέντρων.
Κοίτα, είναι λεπτό το ζήτημα με τον Κολοκοτρώνη στις μέρες μας, ξέρεις τι ψιθυρίζεται, έτσι;

Ανώνυμος είπε...

Η μονη φυλη που αξιζει στο πλανητη ειναι οι Ελληνες. Και παντα θα ειμαστε οι πρωτοι γιατι διδαξαμε τα παντα σε ολες τις μαιμουδες εξω απο την Ελλαδα. Απο τα αρχαια χρονια γινεται αυτο ξεκινοντας απο τον Μεγα Αλεξανδρο που μετεφερε τον πολιτισμο στους απολιτιστους βαρβαρους! Και οπως ειναι γνωστο ''πας μη Ελλην, βαρβαρος'' Γιαυτο γουσταρω που ειμαι Ελληναρας και καλα θα κανατε να ψηφισετε κανα Καρατζαφερη μπας και δουμε καμια ασπρη μερα σε αυτη τη χωρα γιατι αμα γραφουν και σκεφτονται ολοι σαν εσενα κοπελια, οχι μονο θα βουλιαξει η χωρα αλλα θα ξεπουληθει στους Τουρκους!Ζητω το εθνος!

Κατερίνα είπε...

Αγαπημένε μου ανώνυμε, επιτέλους έχε το θάρρος της υπογραφής σου. Αλλά, ξέρω εγώ, φοβάσαι την υστεροφημία σου.
Ζήτω, πάντως!

Calliope είπε...

Αμ τους Εβραίους, πού τους πας, ανώνυμε; Να δεις που αυτοί φταίνε που δεν μπορούμε να σταματήσουμε στο πρώτο μπισκοτάκι! Να δεις που αυτοί ΑΝΑΚΑΛΥΨΑΝ τα μπισκότα!!!

Ανώνυμος είπε...

Αν θελετε μπορειτε να με λετε Μπαμπη (με κεφαλαιο παρακαλω, μη γινουμε απο δυο χωρια χωριατες). Οι φιλοι μου με φωναζουν Μπουλντοζιέρη (και αυτο με κεφαλαιο), λογω δουλειας και κυβικων... Επομενως δεν ειμαστε πια αγνωστοι...αν και δεν χαιρομαι και τοσο πολυ για την γνωριμια...Γιατι επειδη εσυ γραφεις το ονομα σου νομιζεις οτι εισαι επωνυμη και επιρρεαζεται η υστεροφημια σου? Σε ξερω ή με ξερεις ή με ξερει καποιος απο τους αναγνωστες σου? Οχι, απλα γινεται μια εκθεση αποψεεων και ενας διαλογος, οπως γινοταν και στην Αρχαια Αθηνα τον Χρυσο Αιωνα του Περικλη. Αλλα απο οτι βλεπω με ειρωνευεσαι και δεν ειναι σωστο, και δειχνει το επιπεδο σου. Α! και οι εβραιοι δεν φταινε αυτοι που ειναι εβραιοι, απλα γεννηθηκαν εβραιοι και πρεπει να το διορθωσουμε αυτο το λαθος...

Ευγένιος Σαχλοσοφίξ είπε...

Μπάμπη, ελληναρά...το "επιρρεάζεται" γράφεται "επηρεάζεται"...

By the way... Χαριτωμένες επισημάνσεις, Κατερίνα, στο γνωστό συμπαθητικό σου ύφος :)

Κατερίνα είπε...

Μπάμπη,
επ'ουδενί δεν ήθελα να σε ειρωνευτώ. Η αλήθεια είναι πως νόμιζα ότι ήξερα ποιός είσαι, αλλά τελικά δεν ξέρω κανέναν μπουλντοζιέρη ούτε Μπουλντοζιέρη. Επίσης, διόλου δε με θεωρώ επώνυμη, μόνο λίγο περιώνυμη, αλλά δεν είναι της παρούσης. Τέλος, ω, βέβαια, θα ψηφίσουμε Καρατζαφέρη, μην έρθεις με τη μπουλντόζα και τα κάνεις ρημαδιό! Δεκτή η έκθεση απόψεων, μόνο επίτρεψέ μου να σου επισημάνω πως εάν ήμασταν στην Αθήνα του 6ου αι π. Χ. δεν θα μπορούσε να γίνει αυτός ο διάλογος, καθώς οι γυναίκες τότε δεν είχαν δικαίωμα γνώμης. Βέβαια, αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, θα μου απαντήσεις(βλέπεις, έχω και το κληρονομικό χάρισμα της ενόρασης)!

Κατερίνα είπε...

Όσο για τους Εβραίους, Calliope, παιδί μου, όχι μόνο τα μπισκότα, αυτοί έχουν ανακαλύψει και το τσιζκέικ και φυσικά έχουν υφάνει την παγκόσμια συνομωσία της εξάπλωσής του ως μέσο καταστροφής και ύπνωσης των συνειδήσεων.

Κατερίνα είπε...

Αγαθοδαίμων, οι στόχοι που έθεσα στην αρχή του χρόνου δε μου επιτρέπουν να διορθώσω κι άλλα ορθογραφικά, οπότε σ' ευχαριστώ που με προλαβαίνεις. Κι ευτυχώς που με συμπαθούν και κάποιοι, διότι στου χαντάκ' θα με βρείτε καμιά μέρα...

Calliope είπε...

Άτιμοι Κατερίνα μου, άστα! Αλλά διάβασα κάτι που τράβηξε ιδιαίτερα την προσοχή και προς θεού ή Θεού ας μην εκληφθεί ως ειρωνεία. Με ενδιαφέρει πραγματικά: υπάρχει τρόπος να αλλάξουμε την εθνικότητά μας γενετικά; Όποιος γνωρίζει τις εξελίξεις της επιστήμης σε αυτόν τον τομέα, παρακαλώ, ας ενημερώσει.