Δευτέρα 14 Απριλίου 2014

Ανοιξιάτικη ευφορία.

Το κοινό μου με ζητάει, το ξέρω, κι ας έχετε μείνει, σκουλήκια, στους 113, 4 χρόνια κοντεύει το ιστολόγιο, σε λίγο θα ψηφίζει (εννοείται το Ποτάμι, τι ερωτήσεις είναι αυτές) κι έχουμε πομείνει στους 113 αναγνώστες, που θα πάει αυτή η κατάσταση; Θα επεκταθώ τώρα και στη νησιωτική Ελλάδα, μπας και δούμε άσπρη μέρα.
Λοιπόν, ρεύμα ακόμα δεν έχουμε, για να σας φύγει η αγωνία. Ούτε ίντερνετ-προφανώς. Με το ρεύμα κάτι θα κάνουμε, κάποια μαμουνιά έχει κάνει εκεί ο Λευτέρης ο ηλεκτρολόγος και θα κλέβουμε από έναν διπλανό. Με το ίντερνετ επίσης κάτι θα κάνουμε, διότι κι αυτό το πράμα με το ίντερνετ καφέ δε μπορεί να συνεχιστεί. Εκτός του ότι τα παιδιά εδώ δεν πάνε ποτέ στο σχολείο, είναι όλη τη μέρα εκεί και παίζουν παιχνίδια και βρίζονται μεταξύ τους, ο Γιάννης πάει κρυφά και μου τρώει όλα τα λεφτά που έχω βάλει στο λογαριασμό και μετά πάω εγώ και γίνομαι ρεζίλι, γιατί δεν έχω λεφτά πάνω μου να βάλω και με περνάνε για ηλίθια και δεν κάνω και τη δουλειά μου.
Συνεχίζω την εξιστόρηση των περιπετειών που θα αντιμετωπίσετε αν ποτέ αποφασίσετε να ανοίξετε επιχείρηση. Μία λέξη θα σας πω μόνο. Εφορία. Τίποτε άλλο.
Ο Γιάννης τη βλέπει στον ύπνο του, η Εφορία είναι ο εφιάλτης του, η νέμεσή του, ο διώκτης του. Θαρρεί πως όλο το ΣΔΟΕ και όλοι οι έφοροι περιμένουν, ξαγρυπνούν και καραδοκούν πότε θα ανοίξει ο Γιάννης για να έρθουν να του βάλουν κάποιο πρόστιμο και ίσως να τον βάλουν και στη φυλακή. Επήγαμε προχτές στο λογιστή-αχ, ο λογιστής μας είναι μια εμπειρία από μόνος του καταρχάς. Είναι τζόβενο. Ξέρετε, κάποιας ηλικίας, απροσδιόριστης ή και ορισμένης, κάποιας κοιλιάς, καθόλου απροσδιόριστης, γκριζομάλλης μεν αλλά με τρέντι ημιξυρισμένο κούρεμα, χέβι μέταλ μπλουζάκια και καρό πουκάμισα από πάνω και δαχτυλίδι στο μικρό δάχτυλο. Πεθαίνω. Αλλά είναι θεός: κυριλέ γραφείο, σε χάι περιοχή, με τα απαραίτητα φυτά, την απαραίτητη κίτρινη τεχνοτροπία στις κολόνες και την απαραίτητη γραμματέα, σας λέω λογιστής, όχι αστεία. Πήγαμε, το λοιπό, εκεί, στο λογιστή. Ξεκινάμε να συζητάμε για την έναρξη, τα βιβλία, τα τιμολόγια και όλα αυτά που ξαφνικά έχουνε μπει στην καθημερινότητά μας, το μωρό μας πια θα είναι αυτή η Εφορία, θα την ταχταρίζουμε, θα την καλοπιάνουμε, θα την αλλάζουμε συχνά, θα της κάνουμε τα χατίρια, κλπ. Κάποια στιγμή, λέει ο λογιστής «ωραία, να τελειώσουμε για σήμερα», να πάμε να φάμε εννοούσε προφανώς ο χριστιανός, διότι είχε πάει και 3 η ώρα. Αμ δε. Να τον αρχίσει ο Γιάννης στις ερωτήσεις, και άμα γίνει αυτό, εγώ τι κάνω, και με το άλλο τι θα κάνουμε και σε κείνη την περίπτωση τι γίνεται και τον είχε μία ώρα και κοντέψαμε να πάρουμε πτυχίο φεύγοντας. Αφού του είπε ο άνθρωπος στο τέλος, άμα δεν πιάσεις σα χρυσοχόος, να έρθεις εδώ, θα σε πάρω εγώ υπάλληλο. Είχε δε την ιδέα (ο λογιστής) να πάει ο Γιάννης στην Αμβέρσα, να πουλάει διαμάντια, επειδή το είδε, λέει, στην τηλεόραση προχτές και πολύ του άρεσε.  Ευτυχώς που δεν είδε το Γεννημένοι Δολοφόνοι.
Εν πάση περιπτώσει, κι ας μην είμαστε στην Αμβέρσα, ο λογιστής υποσχέθηκε ότι θα πάει αύριο στην Εφορία, να προωθήσει την περίπτωσή μας και να την κάνουμε αυτή τη ρημάδα την έναρξη. Τι να σας πω, εκεί θα γελάσουμε πολύ, υποπτεύομαι.
Τι άλλο; Το νησί εδώ είναι μαγευτικό, σας το λέω, η ομορφιά είναι πραγματικά ασύλληπτη, πράσινη Σαντορίνη, μαργαρίτες απλώνονται σα χαλί στο ηφαίστειο, οι αμπελιές πρασινίζουν και φουντώνουν, η θάλασσα έχει ένα μπλε που σε χτυπάει στην καρδιά, τα σύννεφα τρέχουνε στη γραμμή του ορίζοντα, ο ουρανός βγαίνει από πίνακα του Τισιανού, οι τοίχοι, φρεσκοασβεστωμένοι, σου θαμπώνουν τη μιλιά και το φως, αυτό το φως, νομίζεις ότι και τη νύχτα ακόμα αυτό το μέρος λάμπει. Τώρα να έρθετε στη Σαντορίνη, τώρα και δε θα ξαναφύγετε ποτέ. Πήγαμε σήμερα στο Ακρωτήρι, να δούμε αν βρήκανε τίποτε καινούργιο (όχι, εντάξει, όλα είναι όπως πέρσι) και κοντέψαμε να κλάψουμε από την ομορφιά. Έτσι αποζημιώνεσαι για τις εφορίες και τα υπόλοιπα.
Αυτά, εν ολίγοις. Θα σας κρατώ ενήμερους διά την υπόθεσίν μας, θα βγάλωμε και καμιά φωτογραφία να σας δείξουμε και θα τα πούμε. Πάω τώρα να δω από το μπαλκόνι μου το φεγγάρι να λούζει τη θάλασσα.

Δεν υπάρχουν σχόλια: