Κυριακή 19 Ιανουαρίου 2014

Το καζάνι.



Δεν ξέρω τι έχω πάθει, μη μου μιλάτε για τη διακοπή στη συγγραφική μου δραστηριότητα, η αδερφή μου λέει πως όταν γράφουμε ξεβρακωνόμαστε, ίσως αυτό με τρόμαξε και σταμάτησα να γράφω, τι είμαι εγώ να ξεβρακώνομαι μπροστά σε όλους, ηρωίδα σε βιβλίο της Ρενάτας; Όλοι λείπουν, η Ελένη είναι στα εξωτερικά, η Τάνια επέστρεψε στο νησί, όπου μας βλέπω, βέβαια, όλους να καταλήγουμε κάποτε, το πιο όμορφο αγόρι του κόσμου στα τάνγκο του κι εγώ προσπαθώ να ανανεώσω όλες τις μαύρες μπλούζες μου που τις βαρέθηκα να είναι μαύρες και ξέρετε τι θα πάθω στο τέλος, έτσι; Θα έχω ένα κάρο παρδαλές μπλούζες και καμία απλή μικρή μαύρη μπλούζα και μετά θα ψάχνω να αγοράσω μία τέτοια κι άντε πάλι από την αρχή, ένας φαύλος κύκλος η ζωή μου.
Πολύ γέλασα προχτές. Είναι μία φίλη μου στο facebook, όχι κανονική, ωστόσο, που έχει ακολουθήσει την προδιαγεγραμμένη πορεία του υγιεινιστή: πρώτα έκοψε το junk food, μετά ξεκίνησε να τρώει μόνο βιολογικά και τώρα είναι ορκισμένη χορτοφάγος και vegan μη σας πω, Παναγία μου, βόηθα. Αυτή, το λοιπό, ανεβάζει με ενθουσιώδεις κραυγές, μία συνταγή με κουνουπίδι και κινόα (παρεμπιπτόντως, τι να είναι η κινόα πολύ θα ήθελα να ξέρω) και διάφοροι άλλοι αφιονισμένοι της κάνουνε like και τη ρωτάνε τη θέλω κι εγώ και τέτοια. Λέει αυτή, ναι, ωραία θα σας τη στείλω στο inbox (γιατί, άραγε, αφού ήταν ήδη ανεβασμένη η συνταγή-κι έτσι βλέπουμε γιατί πρέπει κανείς να τρώει απ’ όλα, διότι αλλιώς χαζεύει, elementary, dear Watson) κι εκεί που πλέουν όλοι σε πελάγη ωμής ευτυχίας, έρχεται ο σατανάς, μια άλλη γκόμενα, που μάλλον τρόλαρε, βέβαια, και τους πετάει στη μούρη πανσέτες με μέλι και καρύδια ΚΑΙ φωτογραφία με γυαλιστερό πανσετάκι να προκαλεί, υγρό και πρόθυμο. Χαμός. Έφαγε τέτοιο άκυρο, «ψοφίμια εγώ δεν τρώω» έλαβε πληρωμένη απάντηση και λούφαξε, η βρωμερή ψοφιμοφάγος. Εγώ έχω ξεραθεί στα γέλια, διότι μύθος, αγαπητοί, η ηρεμία και η νιρβάνα στην οποία οδηγείσαι όταν είσαι vegan, μωρέ, έτοιμο είναι το κτήνος να βγει από μέσα σου και να κατασπαράξει όποιον διαφωνήσει ή, έστω, σε τρολάρει.
Γενικό είναι αυτό, βέβαια, έτσι, μη μένουμε στα παραδείγματα, ισχύει παντού, νιρβάνα μόνο μέχρι να σου πατήσει ο άλλος τον κάλο, κι άμα είναι και μεγάλος ο κάλος, δύσκολο να μη σου τονε πατήσουνε και τότε, αδερφέ, ξεβρακώνεσαι, καλή ώρα. Πολύ μου τη σπάει αυτό, να ξέρετε, όλοι ζεν και ψύχραιμοι κι άμα θιχτούνε οι ίδιοι τους, πάει η ψυχραιμία περίπατο στην εξοχή, τι λε ρε φίλε, εδώ σε θέλω, να είσαι wegan, να σου πετάνε στη μούρη πανσέτες κι εσύ να γυρνάς και το άλλο πιατάκι, βάλτε κι άλλες, να πεις, έχει πολλά σκυλάκια στη γειτονιά.
Και τώρα που λέμε τι μας τη σπάει, δεν ξέρω γιατί κατέληξε έτσι, να λέμε τι μας τη σπάει, εγώ δηλαδή, εσείς δε λέτε και τίποτα, αλλά, το έχουμε πει, γι’ αυτό το έφτιαξα το ιστολόγιο, για να λέω εγώ ότι θέλω, τελοσπάντων, το άλλο που μου τη σπάει είναι που άμα σε βλέπουνε και χαίρεσαι, οι περισσότεροι, εντάξει, όχι όλοι, δε χαίρονται και όχι μόνο δε χαίρονται παρά εκνευρίζονται κομμάτι που εσύ χαίρεσαι ή πετυχαίνεις ή ευτυχείς ή τελοσπάντων ζεις, διότι, όπως είπε και το σοφό αδέρφι, ζούμε μέσα στο Big brother και κερδίζει ο πιο δυστυχισμένος (σιχτίρ, γιατί δε τα σκέφτομαι ποτέ εγώ πρώτη αυτά τα ωραία;). Κι άμα ο άλλος έχει αποτύχει στη ζωή του ή στο γάμο του ή στη σχέση του ή στη δουλειά του ή στο κρεβάτι του ή και σε όλα αυτά μαζί (και δεν έχει πάει ακόμα να γίνει ζεν μοναχός δίπλα στο Δαλάι Λάμα) δε διανοείται πως εσύ μπορεί και να έχεις καταφέρει κάτι σε κάτι απ’ όλ’ αυτά.
Όχι. Είσαι κι εσύ καταδικασμένος. Κι όχι μόνο ξέρουν πως είσαι καταδικασμένος, παρά σε κοιτούν και με οίκτο, διότι αυτοί τα έχουν ζήσει αυτά και νιώθουν την απογοήτευση που θα νιώσεις κι εσύ και σε συμπονούν και σε περιμένουν από τώρα στο καζάνι της αυτολύπησης και της παραίτησης.
Ε, λοιπόν, όχι, ρε φίλε, φάε τη σκόνη μου, να μην πω τίποτε χειρότερο που δεν το επιτρέπει η ανατροφή μου. Δε γουστάρω τους αρνητικούς ανθρώπους, θα παλέψεις και το χρόνο και την αντιξοότητα και το φτύσιμο απ’ το Θεό, άμα λάχει, θα το παλέψεις κι ως εκεί που θα σε πάει, εν πάση περιπτώσει. Και το καζάνι να περιμένει και να βράζει ανθρώπους σαν εσένα. Εγώ θα σηκωθώ, σαν τη Φράνσις Χα, θα τινάξω αξιοπρεπώς τις σκόνες από πάνω μου και κουτσαίνοντας θα φτάσω όρθια.
Ουφ, τα είπα και ησύχασα.

4 σχόλια:

Vasia είπε...

α) Vegan, νομίζω.
β)Κι εγώ θέλω να μάθω τι είναι η κινόα.
γ)Γιατί δεν αναφέρεις και ποιος σου έμαθε την Φράνσις Χα; Να τα λέμε όλα...
δ)Μ' αυτά και μ' αυτά, γι' αυτό και μένα μου αρέσουν κάτι ταινίες που σπάνε το ρεκόρ στην αναφορά της f-word.

Xristina @ Dear e-diary είπε...

Γιατί δε μου βγάζει ο μπλοκερ τις αναρτήσεις σου? (ρητορική ερώτηση, δε χρειάζεται να απαντήσεις).

Αμα η χορτοφαγία κάλμαρε νεύρα τι θα γινόταν οι ψυχίατροι, κλέφτες?

Κατερίνα είπε...

Δεν ξέρω, κι άλλοι με ρωτάνε, γενικώς δε με χωνεύει και πολύ ο μπλόγκερ αυτός.

Naomi Carasso είπε...

Τι ειναι η Κινόα; Ειναι νοστιμη. Μπορει να φαγωθει αντι για ρυζι αλλα δεν ειναι άμυλο.Την τελευταία φορα που είμουν στην ελλαδα και την εψαξα μανιωδως ως καινουρια ανακαλυψη που ηθελα να μοιραστω με τους αγαπημενους μου την βρηκα μονο στην βασιλεως ηρακλειου (Κοσμας κλπ)και φυσικα ηταν τοσο ακριβη που ενας φυσιολογικος ανθρωπος θα προτιμησει το ρυζι... Και για τους λατρεις των αχρηστων πληροφοριων:
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B9%CE%BD%CF%8C%CE%B1