Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου 2013

Πως να προωθήσετε τη δουλειά σας.



Έβαψα τα νύχια μου πράσινα, έκανα μια σπονδή στο μάταιο, όπως είπε κι ο Παύλος, ο οποίος παραπονέθηκε πως δεν τον εκθειάζω αρκετά, ωστόσο, εγώ πιστεύω πως με όλα αυτά που λέει, δε χρειάζεται να τον εκθειάσω εγώ, εκθειάζεται από μόνος του. Εδώ σήμερα μας είπε πως ο πρώτος ξεναγός στην ιστορία ήταν το φίδι στον Παράδεισο, διότι, έδειξε, λέει, το μήλο στην Εύα κι είχε το Σατανά να του ψιθυρίζει στο αυτί «δείξε τους το καλό κι από μένα έχεις 2 ευρώ το κεφάλι», υπονοώντας ανηθίκως και αδίκως πως οι ξεναγοί χρηματίζονται από τους διάφορους μαγαζάτορες και λοιπούς σατανάδες-κατηγορία ανυπόστατη και κακοήθης τουλάχιστον (δεν εκστασιάζεστε με το λεξιλογικό μου πλούτο;). Ο δε Γιάννης απάντησε (σ’ αυτό με τη σπονδή, έτσι;) πως έκανα μια σπονδή στο μάτι και καταλαβαίνετε πως μετά ξέφυγε η κουβέντα. Ξέφυγα κι εγώ από τους τρελούς (όπου και να πάω, με κυνηγάνε οι τρελοί: στη Σχολή Ξεναγών, πάντα στο διπλανό μου δωμάτιο μένανε δύο τρελοί που ξενυχτούσανε χαρτοπαίζοντας και ουρλιάζοντας) και πήγα να φάω το κέικ μου, με τη ροζ καρδούλα στη μέση. Διότι, αυτά κάνω εγώ όλη μέρα και μετά δε διαβάζω ρώσικα. Έφτιαξα ένα άσπρο κέικ που το έβαψα ροζ με χρώμα ζαχαροπλαστικής και μετά το έκοψα φέτες και κάθε φέτα την έκοψα σε σχήμα καρδούλας. Τις καρδούλες από ροζ κέικ τις αράδιασα σε μια φόρμα κι από πάνω έριξα ένα μείγμα για σοκολατένιο κέικ. Όλο αυτό ψήθηκε και τώρα κόβεις κομμάτι κι έχει μέσα μια ροζ καρδούλα! Τέλειο; Την άλλη φορά θα σας δείξω φωτογραφίες. Σκέφτηκα να το κάνω και με αστεράκι κι ο Παύλος είπε να του κάνω κι ένα με το σφυροδρέπανο (ε, τώρα, εγώ φταίω;) κι ο Γιάννης είπε να κάνουμε ένα με μη-σας-πω-τι. Αίσχος.
Πριν από όλα αυτά, πήγαμε το πρωί στο υγρό (και πρόθυμο) Δίον, για να κάνουμε μια δωρεάν ξενάγηση στα πλαίσια του εορτασμού της Παγκόσμιας Ημέρα Ξεναγού (εννοείται πως έχει παγκόσμια ημέρα ο ξεναγός, σε λίγο θα έχει και το αυτί μου παγκόσμια ημέρα), για να προωθήσουμε τη δουλειά μας. Εγώ την προώθησα πάρα πολύ. Σε 6 φίλους μου. Μιλάμε για γαμώ τις προωθήσεις, έτσι; Αφού τόσο ευχαριστήθηκαν τα παιδιά που μετά με κεράσανε κάτι κοκορέτσια σε μια ταβέρνα εκεί δίπλα, αυθεντική ρωμαϊκή. Γενικά, όλοι περάσαμε πολύ ωραία κι είπαμε να το κάνουμε κάθε Κυριακή, να συστήσουμε ένα σύλλογο αρχαιόφιλων της Κατερίνης και να πηγαίνουμε σε διάφορους αρχαιολογικούς χώρους και μετά να τρώμε στις παρακείμενες ψησταριές, ώσπου να εξαντλήσουμε τις ψησταριές της Πιερίας (και τις τσέπες μας). Εμένα, ειδικά αν με κερνάνε κάθε Κυριακή, με βολεύει, θα ζω από τα κυριακάτικα κοκορέτσια. Έτσι, ο σύλλογος αρχαιόφιλων θα γίνει σύλλογος ταβερνόφιλων και θα είμαστε όλοι ευχαριστημένοι και κυρίως οι ταβερνιάρηδες. Παράλληλα, θα προωθήσουμε τον πολιτισμό στην Κατερίνη, ο οποίος έχει αρχίσει να κάνει δειλά την εμφάνισή του: τα μπαρ και τα ξενύχτια έχουν γεμίσει με νέα και όμορφα παιδιά που παίζουν ωραία μουσική, σαξόφωνα, κιθάρες, τζαζ-ροκ κι ότι τραβάει η ψυχή σου. Σας λέω, δεν μπορούμε να αποφασίσουμε που θα πάμε.
Αυτά, σε γενικές γραμμές, λίγα, αλλά καλά. Όταν δεν προωθώ τη δουλειά μου, εννοείται πως διαβάζω, χτες πήγα στα γαλλικά κι άνοιξα το χρυσό μου και βγαίνανε, καλέ, από μέσα χείμαρρος, αφού λέω στη δασκάλα μου, εγώ τα είπα όλα αυτά; Κι αν ναι, πως; Α, όχι, το σωστό να λέγεται, μπορεί στα ρώσικα να είμαι ντουβάρι, αλλά στα γαλλικά πετάω. Ένα τελευταίο θα πω και θα πάω να φάω μια ροζ καρδούλα: είμαι βαθύτατα συγκινημένη που οι ακόλουθοί μου (χαχα, μα τι λέξη, ακόλουθοι, σε κάνει να νιώθεις βασίλισσα της βλακείας) έχουν αισίως φτάσει τους 106, με την προσθήκη διάφορων νεαρών κοπελούδων με απαστράπτον πνεύμα και εξίσου απαστράπτουσα πένα. Πριν από αυτό, ο εκατοστός αναγνώστης, συγγνώμη, ακόλουθος, πήρε το δώρο που παρήγγειλε, μια κουζίνα, οπότε αποφασίζω πως κάθε εκατό ακολούθους θα χαρίζω και το δώρο επιλογής του εκάστοτε ακολούθου που θα συμπληρώνει την εκατοντάδα. Μοναδική μας διαφήμιση το κατερχόμενο πλήθος. Σας χαιρετώ.

7 σχόλια:

Xristina @ Dear e-diary είπε...

Εγώ επειδή τυχαίνει να είμαι μια νεαρά και απαστράπτουσα νέα ακόλουθος που μπορώ να δηλώσω συμμετοχή στην κλήρωση??

Παρακαλώ βέβαια το δωρο μου να μην είναι μια κουζίνα καθώς έχω. Με μια ανακαίνιση στο μπάνιο είμαι ΟΚ.

Ανώνυμος είπε...


Γεια σας!
εγώ είμαι ο Ανώνυμος Ακόλουθος και θέλω να μου στείλετε μια σούβλα κοκορέτσι.

Κ. † είπε...

Ευχαριστώ,δεν ήταν ανάγκη να με διαφημίσεις! :p

Εγώ λέω να πάμε ένα ταξιδάκι στα Παρίσια,να μου αποδείξεις ότι όντως το μιλάς φαρσί.À bientôt,Catherine!

Κατερίνα είπε...

Dear e-diary, αγαπητή ακόλουθε, δυστυχώς το επόμενο δώρο τώρα θα το λάβει ο 200ος ακόλουθος. Ωστόσο, καθώς αναλαμβάνουμε οικοδομικές εργσίες, γυψοσανίδες, ψευδοροφές και κάθε είδους μερεμέτι και ιντέριορ ντιζάιν, άμα λάχει, το μπανιο θα σου το κάνουμε. Και θάλασσα θα σας φέρουμε.
Ανώνυμε ακόλουθε, μια σούβλα ολάκερη, λαίμαργε; Θα πάθεις διάτρηση.
Κ. με σταυρό (δεν ξέρω πως το βάζεις το σταυρό εκεί), αχ, εις Παρισίους! Τι πόλη, Θεέ μου, ένα όνειρο. Φαρσί, φίλη, τύφλα να 'χει η Ζαζ. Είσθε και γαλλομαθής, φιλτάτη; Magnifique!
Τα φιλιά μου σε όλους (και στα κοκορέτσια).

Fri είπε...

Ααα, αυτό που περνάς εσύ δεν είναι απλή ζωή, είναι merveille! Και ακόλουθους και κοκορέτσια και τρελούς γειτόνους, σε ποιο παραδεισένιο ξέφωτο ζείτε αγαπητή μου;

Κατερίνα είπε...

Fri, τίποτε δεν είναι απλό στη ζωή μου, αυτό να λέγεται. Πολύ με άρεσε αυτό το παραδεισένιο ξέφωτο, θα το λέω! (Στην εξωτική Κατερίνη, παρεμπιπτόντως)

Calliope είπε...

Την κουζίνα πρέπει να τη μοιραστούμε, διότι αν δεν ήμασταν εμείς οι 99, δε θα υπήρχε ο εκατοστός. Δώσε μας από ένα πλακάκι τουλάχιστον!