Τρίτη 7 Φεβρουαρίου 2012

Σαν τα χιόνια!


Το παραδέχομαι: ζω στο δικό μου, προσωπικό Αϊντάχο, όπου τα βασικότερα προβλήματα είναι ότι το πρώτο στρώμα στόκου δε στέγνωσε από τον τοίχο ώστε να περάσει το γυαλόχαρτο κι αν ο τοίχος που αποφασίσαμε να χτίσουμε στη μέση του σπιτιού είναι ίσιος ή του Γκαουντί. Και να σκεφτείτε ότι δε χτίζουμε καν, απλά κάτι μερεμέτια κάνουμε στο πρώην ιατρείο. Εγώ αναρωτιέμαι πως χτίζουν οι άνθρωποι σπίτια και, κυρίως, γιατί. Μιλάμε, μου έχει βγει η ψυχή, έχω μάθει τα πάντα, κόλλες πλακιδίων, στόκο σπατουλαρίσματος, άλφα μπλοκ (τα άλφα μπλοκ είναι κάτι ελαφρά τούβλα, με τα οποία μπορείς να χτίσεις έναν ωραίο τοίχο μέσα στο σπίτι χωρίς μπετονιέρες και χωρίς γυψοσανίδες, σας λέω, πολύ ωραίο υλικό και του Γιάννη του αρέσουν τόσο πολύ, που αν τον άφηνα, θα γέμιζε το σπίτι τοίχους, θα ήταν λαβύρινθος, βρείτε την έξοδο για την τουαλέτα και κερδίστε πόντους), καλά, δεν το συζητάμε για σοβάδες, υδρόχρωμα και πλαστικό χρώμα, αυτά είναι για τους αρχάριους. Δηλαδή, αν είναι να το κάνεις αυτό για ένα ολόκληρο σπίτι, εντάξει, αρρωσταίνεις-και δε βρίσκω, καλέ, ένα έτοιμο, ωραιότατο, να ησυχάσω; Ευτυχώς, βέβαια, που πιάνουν τα χέρια μας και τα κάνουμε όλα μόνοι μας (να δείτε τι ωραία στοκάρω, θα με πάρετε στην επόμενη ανακαίνιση), διότι αλλιώς θα είχαμε πουληθεί.
Τέλοσπαντων, άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου και τι χούγια έχει ο καθένας δεν ξέρεις, ο άλλος σου λέει, εγώ θέλω να χτίσω, εκεί, να χτιστώ κι εγώ μαζί, σαν τη γυναίκα του πρωτομάστορα. Το θέμα μου εμένα είναι πως δεν προλαβαίνω να κάνω και τίποτε άλλο, γι’ αυτό έχω εξαφανιστεί από προσώπου διαδικτύου και με βρίζει η αδελφή μου. Σήμερα, όμως, με την ευκαιρία και μιας χιονοθύελλας που έχει ενσκήψει δριμύτατη και μας έχει αποκλείσει στο ειδυλλιακό μέρος στους πρόποδες του βουνού, όπου κατοικούμε κι όπου θα πεθάνουμε αβοήθητοι και θα μας φάνε τα σκυλιά, είπα να γράψω αφενός και να διαβάσω αφετέρου. Μέγα λάθος: τα έκανα ανάποδα. Πρώτα διάβασα.
Συγγνώμη, καλέ κύριε, πάλι θα χρεοκοπήσουμε; Κάθε 3 μήνες περίπου έρχεται η χρεωκοπία κι από κοντά η δραχμή. Είναι λίγο σαν τους βαθμούς στο σχολείο: τέσσερις φορές το χρόνο το βλέπεις να ‘ρχεται, νιώθεις τη δαμόκλειο να κρέμεται από πάνω σου και κάθε φορά πας μετά στην πλατεία με τους φίλους σου. Εσείς δεν το έχετε καταλάβει; Αυτοί δεν το έχουν καταλάβει (πάμε όλοι μαζί να κλίνουμε το ρήμα καταλαβαίνω στον Παρακείμενο); Τα τελευταία δύο χρόνια κάθε τρίμηνο ζούμε το δράμα, είτε πρόκειται για εκταμίευση δόσης είτε για έξοδο από τη ζώνη (πως λέμε η Αγία Ζώνη, έτσι) είτε για επιστροφή στη δραχμή-έλεος, λες και βλέπω σίκουελ του Scream: την πρώτη φορά τρομάζεις, τη δεύτερη βαριέσαι και την Τρίτη βγάζεις το Scary Movie. Έτσι κι εμείς, ας αρχίσουμε να κοροϊδεύουμε, να γελάμε τουλάχιστον, διότι, σας το έχω πει πολλές φορές, αλλά πότε με ακούσατε εμένα, το γέλιο σώζοι (ε; παραδέχεστε ευκτική; Τζάμπα τα ‘χουμε τα πτυχία; Μόλις το βρω, θα αρχίσω και τις υπογεγραμμένες).
Αλήθεια, πάντως, εσείς τι πιστεύετε; Θα γυρίσουμε στη δραχμή; Θα γίνουμε Βουλγαρία, Αλβανία, Σοβιετική Ρωσία, Τατζικιστάν, δεν ξέρω με ποια άλλη μεταμόρφωση μας απειλούν; Θα έχουμε στάση πληρωμών (α, μπορεί να γίνει και η νέα στάση γενικά αυτή η στάση των πληρωμών, εκεί που θα στέκεσαι και δε θα πληρώνεσαι, θα κάνεις και λίγο σεξ, να περάσει η ώρα); Θα χρεοκοπήσουμε; Θα σταθεί ο Παπαδήμος, ως άλλος Τρικούπης, και θα πει «Δυστυχώς επτωχεύσαμεν»; Θα μας πετάξουν κλωτσηδόν από την ευρωζώνη και θα βάλουν στη θέση της Ελλάδας την Τουρκία, για σπάσιμο; Τι λέτε; Σας αφήνω να σκεφτείτε και να απαντήσετε και πάω, διότι με ενημερώνουν πως ένα ταψί βγήκε από το φούρνο, γεγονός μπροστά στο οποίο όλα ωχριούν. Σας φιλώ.

2 σχόλια:

vivian είπε...

Το ταψι βγηκε και ερχοταν καταπανω σου να υποθεσω....οπως εκεινα τα υπερμεγεθη μελομακαρονα που ετοιμαζοντουσαν να ερθουν στο δωματιο να σε φαααανε!Κουραγιο...

Calliope είπε...

Θα κάνουν λέει μία οικουμενική κυβέρνηση με έναν Γερμανό, έναν Ιταλό, έναν Ισπανό και έναν Πόντιο...