Πέμπτη 12 Ιανουαρίου 2012

Baby Boom!

Τι; 24 Δεκεμβρίου η τελευταία ανάρτηση; Σοβαρά μιλάμε; Ντροπή μου. Αλήθεια, ντρέπομαι. Πλην, όμως, έχω, όπως πάντα, άπειρες δικαιολογίες: άλλο ένα φοβερό ταλέντο που έχω είναι και το πώς μπορώ να δικαιολογήσω, να εξηγήσω, να διακωμωδήσω και εν τέλει (πράγμα που είναι και ο τελικός σκοπός) να αναιρέσω οποιαδήποτε παράλειψη ή λάθος μου. Δε με θαυμάζετε;
Λοιπόν, αυτή τη φορά πραγματικά αδυνατούσα να γράψω, καθώς πολύ απλά επί δύο εβδομάδες ανεβοκατέβαινα σε αεροπλάνα, λεωφορεία, ταξί και τρένα-μια φορά παραλίγο να πάρω και μουλάρι, αλλά δε νομίζω πως θα άντεχε να σηκώσει τη βαλίτσα μου. Μετά το μαγευτικό Παρίσι επισκέφτηκα την ακόμα μαγευτικότερη Λαμία, όπου κοιμόμουν δίπλα στο τζάκι, σαν τη Σταχτοπούτα, κι όπου έζησα, μετά από 13 χρόνια, τη μοναδική εμπειρία του να συγκατοικείς ξανά με όλη σου την οικογένεια, ήτοι τη μαμά, το μπαμπά, τις δύο αδελφές και τα δίδυμα μωρά της μίας αδελφής. Καταλαβαίνετε πως στην καλύτερη περίπτωση κοιμόντουσαν οι 5 από τους 7, αλήθεια, νομίζω πως ποτέ (ίσως μόνο για καμιά ώρα μέσα στην άγρια νύχτα των Χριστουγέννων), δεν κοιμόμασταν και οι 7. Οι μυστικοί 7.
Από τη μία στενοχωριόμουν για τον πατέρα των μωρών, που αρμένιζε κάπου στη Βραζιλία, αλλά την αμέσως επόμενη στιγμή, που η μπέμπα έφτυνε περιχαρής την κρέμα παντού και ο μπέμπης, εξίσου περιχαρής, περήφανα με κατουρούσε, ίσως και να τον ζήλευα λίγο. Και που να δείτε όταν έφτανε η ώρα του φαγητού (του μεσημεριανού, έτσι; Το βράδυ απλά δεν αντέχαμε να ξαναστρώσουμε τραπέζι). Ταυτόχρονα έπρεπε να ετοιμαστούν δύο μπολ με πολτοποιημένο φαγητό, καλά, δε θα σχολιάσω το αηδιαστικό αυτό κατασκεύασμα που υποχρεώνουμε τα έρμα μωρά να καταπιούν, καλά κάνουν και μας το φτύνουν στα μούτρα (αν και ο μπέμπης το καταβρόχθιζε αδιαμαρτύρητα, αγόρι, παιδί μου, τι περιμένεις, και βίδες να του δώσεις, θα τις φάει), να μεταφερθούν τα μωρά από το πάρκο στα ριλάξ (ω, αγαπημένε Θεέ, όλη την ημέρα αυτή η δουλειά, από το πάρκο στα ριλάξ και πάλι πίσω, μιλάμε, μπορείς να τρελαθείς), να πάρεις χαρτί, νερό σε (αποστειρωμένα) μπιμπερό, να ζεσταθεί το δικό μας φαγητό, να ετοιμαστεί το τραπέζι και μετά να κοιμηθούν τα μωρά και να φάμε κι εμείς μια μπουκιά. Ήμασταν σαν ταινία του Αλμοδοβάρ.
Αλλά, ρε παιδιά, όταν τα βλέπεις και σου γελάνε, τα σκασμένα, κι όταν τους λες «που είναι η θεία Παρλαπίπα;» (έτσι με λένε οι βλαμμένες αδελφές μου, δεν καταλαβαίνω γιατί) να γυρνάνε και να σε κοιτάνε μ’ αυτά τα μάτια, εσένα να κοιτάνε, ναι, γιατί ξέρουν ποια είσαι, ε, εκεί εσύ λιώνεις και ετοιμάζεις όχι δύο, αλλά ένα στρατό από μπολ με λιωμένη αηδία κι επίσης ετοιμάζεις έναν ολόκληρο καινούργιο κόσμο γι’ αυτά, λαμπερό και καθαρό και γυαλιστερό, για να ζήσουνε την πιο όμορφη ζωή που γίνεται.
Και τώρα, πάω να δώσω τον υπολογιστή μου στο γιατρό και σας αφήνω έτσι, λίγο ξαφνικά, γιατί περιμένει από κάτω. Σας αγαπώ και ελπίζω ο καινούργιος σας χρόνος να είναι καλύτερος από όλους τους προηγούμενους μαζί.

7 σχόλια:

Anzouya είπε...

Καλή χρονιά βρε κοριτσάκι! Ελπίζω να περνάς καλά στην εξωτική Λαμία.
Είχα καιρό να περάσω από εδώ και φαίνεται ότι έχασα πολλά επεισόδια! Μας έφυγες λοιπόν; For good? Κρίμα! Θα είχε τόση πλάκα να ξαναβρισκόμασταν ξανά όλες μαζί, η τρελοπαρέα του Πολύτεχνου. ;-)
Σου εύχομαι τα καλύτερα, να είσαι καλά και να κάνεις πάντα ότι σε γεμίζει! Φιλάκια πολλά!

Fri είπε...

Μαγευτική πράγματι η Λαμία τελικά! χιχι
Να τα χαίρεσαι τα ανιψούδια και να έχετε όλη η οικογένεια υγεία και χαρές!

Στέλλα Τ. είπε...

ο μπεμπης πολυ με λατρεψε η μπεμπα το επαιζε μπλαζε! ειναι 2 αξιολατρευτα μπεμπεκακια που απλως εχουν την ατυχια να σε εχουνε θεια!!!

όσο για την Λαμία να σου θυμίσω τον ωραιο καφε που ηπιαμε (δυο καφεδες ητο) στο Flocafe με τις εξίσου χαζές σαν εσένα Μαρίνα και Μαρία (+ ξαδερφος) και που βρεθηκαμε επιτέλους ολες μαζί (πλην της νεοαρραβωνιασμένης).

ωραίες γιορτες οι φετινές. Άντε και του χρόνου πιο Βόρεια και με καινουρια μωρά (όχι της Άννας)!

Σε φιλω.

Κατερίνα είπε...

Αντζούγια ντίαρ, δεν έφυγα ακόμα, μετακομίζω την άλλη Κυριακή κι επίσης, τίποτα δεν αποκλείει ότι θα ξαναβρεθούμε... Εγώ μαύρες πέτρες δε ρίχνω!
Φρι, άστα να πάνε, ανταποδίδω τις ευχές.
Στέλλα, δεν καταλαβαίνω τι εννοείς. Νισάφι με τα καινούργια μωρά, άσε να ξεσκάσουμε λίγο.

Calliope είπε...

Καλή χρονιά, Κατινάκι μου. Δε μου λες, τα μωρά τα έβγαλες καμιά βόλτα με κατοτσάκι(α);

Calliope είπε...

Καλή χρονιά, Κατινάκι μου. Δε μου λες, τα μωρά τα έβγαλες καμιά βόλτα με κατοτσάκι(α);

Κατερίνα είπε...

Αγαπημένη μου Καλλιόπη, καλή χρονιά! Ξέρεις ποιά είναι η επόμενη για μωρό, έτσι; Δε χρειάζεται να σου πω...
Αν εννοείς καροτσάκια, ναι, τα έβγαλα, τι να κάνω, αλλά επειδή δίπλα στο σπίτι υπάρχει ένα μεγάλο πάρκο ειδικό για καροτσάκια, δεν ενόχλησα κανέναν!