Κυριακή 2 Οκτωβρίου 2011

Μικρό γαλάζιο κρίνο; Dude, ο σουρεαλισμός είναι πάντα στη μόδα.


Η μεγαλύτερη εφεύρεση του ανθρώπου είναι το αεροπλάνο: ξυπνάς το πρωί στην Κέρκυρα, πας στη δουλειά, μαθαίνεις 7 εκ. άσχημα νέα, πήζεις στο έγγραφο ως τις 3 το μεσημέρι, πας στους μαθητές σου, διαβάζετε, τους βρίζεις προκαταβολικά για τις επόμενες 3 μέρες, φτιάχνεις βαλίτσα (ο θεός να την κάνει, μέχρι που την άνοιξα δεν ήξερα αν έχω βάλει μέσα εσώρουχα) και το βράδυ κοιμάσαι στην Αθήνα. Και στην επιστροφή; Τα ίδια. Ξυπνάς στην Αθήνα, μετακομίζεις τη φιλενάδα σου, πας στο Βασιλόπουλο, όπου κουβαλάς πάνες, γάλατα και διάφορα τέτοια μωροκούρουνα (διότι η περί ης ο λόγος φιλενάδα έχει μωρό) και το απόγευμα είσαι στην Κέρκυρα, χτυπάς κι εκεί ένα σουπερμάρκετ και το βράδυ βγαίνεις και έξω. Σας λέω, η μεγαλύτερη εφεύρεση, για βάλε να έπρεπε να πας και να ‘ρθεις με το χτελ, τραγωδία, θες 2 μέρες να συνέλθεις από την κούραση. Πρώτο συμπέρασμα.
Δεύτερο συμπέρασμα: η Αθήνα, αγαπητοί μου, δεν παλεύεται. Έχω καταντήσει γραφική, το αντιλαμβάνομαι, αλλά πως ζείτε; Βέβαια, είναι, όσο να πεις, εξωτικός προορισμός, άσπρον άνθρωπο εγώ δεν είδα 2 μέρες, παρακολουθείς από κοντά την πολυπολιτισμικότητα μιας σύγχρονης μεγαλούπολης, βλέπεις ενδυμασίες από μακρινές χώρες, ακούς όλες τις γλώσσες της Βαβέλ, μαθαίνεις πως ζουν οι άλλοι λαοί, όλα αυτά (τα οποία, εντάξει, πέρα από την πλάκα και πέρα από την Αφρική, έχουν ενδιαφέρον).
Ωστόσο, το άγχος και η πίεση είναι διάχυτα στον αέρα, και να μην έχεις, κολλάς, η κίνηση είναι ικανή να σε τρελάνει, δηλαδή, πιστεύω πρέπει να κάνεις πρόγραμμα τι θα κάνεις μέσα στο αυτοκίνητο, να φτιάξεις τα νύχια σου, ίσως, ή να κάνεις ένα εργόχειρο, το οποίο μπορείς να πουλήσεις στο επόμενο φανάρι, ή δεν ξέρω τι άλλο, να μαλώσεις, να χωρίσεις, να τα ξαναφτιάξεις, ακόμα και σεξ μπορείς να κάνεις με όλη σου την άνεση. Και καλά να είσαι στο αυτοκίνητο, άμα είσαι σε κάνα τρόλεϊ ή στο λεωφορείο, τι κάνεις; Με δουλεύετε; Γιατί το κάνετε αυτό στον εαυτό σας;
Επίσης, δε βλέπεις ουρανό σ’ αυτή την πόλη, δεν ξέρεις τι καιρό έχει την ώρα που ξυπνάς, να ‘χει ήλιο, συννεφιά, μπας και ρίχνει καρεκλοπόδαρα, και ιπτάμενος δίσκος να έχει προσγειωθεί στην πόλη, δεν το βλέπεις, απλά. Όλα έχουν το ίδιο χρώμα: γκρι του ποντικιού.
Και να τη δείτε τη δικιά σας (εμένα δηλαδή) να διασχίζω την Αχαρνών στο ύψος του Αγ. Παντελεήμονα (οι Αθηναίοι ξέρετε τι σημαίνει αυτό, για του υπόλοιπους σημαίνει ότι έχεις τηλεμεταφερθεί στο Πακιστάν και το Αφγανιστάν ταυτόχρονα) με τις ροζ γόβες μου να χτυπάνε στα πεζοδρόμια και να αναρωτιέμαι, που πάω ο Καραμήτρος; Αν και νομίζω ότι πιο πολύ σκανδαλίζονταν από το ροζ ως χρώμα, παρά από τη γόβα ως αντικείμενο. Και μετά, να επιχειρώ να ανέβω την Τοσίτσα, δίπλα στο Αρχαιολογικό Μουσείο, με τις ροζ γόβες. Ε, εκεί, ούτε εγώ το τόλμησα, έκανα μεταβολή κι έφερα βόλτα το Μουσείο για να μπω. Διότι, και μέσα στο Trainspotting να είχες μεταπηδήσει, καλύτερη θα ήταν η κατάσταση απ’ ότι στην Τοσίτσα. Απέραντη θλίψη και τόσες τραγωδίες μαζεμένες, οι κούροι κι οι κόρες είναι έτοιμοι να βγουν από το Μουσείο και να δώσουν ένα χέρι συμπαράστασης, εμείς, οι ζωντανοί, αλήθεια δε μπορούμε να κάνουμε τίποτα; Αναρωτιέμαι.
Συμπέρασμα τρίτο: για άλλη μια φορά πείστηκα πως η αποκέντρωση είναι η λύση ή έστω μία από τις λύσεις. Μπήκα, λοιπόν, σε ένα από αυτά τα στριμόκωλα αεροπλάνα της Ολυμπιακής, στα οποία φιλιέσαι με τον απέναντι, διότι με το διπλανό δε το συζητάμε, έχεις έρθει πολύ κοντά, και στα οποία ακούς τον έλικα του φτερού να γυρίζει απειλητικά και αναπόδραστα σκέφτεσαι τι θα συμβεί αν σταματήσει να γυρίζει, και γύρισα στο νησί (που πια αποκαλώ «μου», άκουσον άκουσον) με ανάμεικτα συναισθήματα. Σαν τα λαχανικά.

9 σχόλια:

TTB είπε...

Η μεγαλύτερη εφεύερεση είναι το αεροπλάνο; Νόμιζα ότι ήταν τα φακελάκια του τσαγιού!

Btw, κι εγώ γύρισα πρόσφατα από την Αθήνα, αλλά κυκλοφορούσα στη συμμετρική ως προς τον άξονα Ομόνοια-Σύνταγμα περιοχή σε σχέση με αυτή που κυκλοφορούσες εσύ, όπου ζει ένα μίγμα από ξανθούς τουρίστες και έλληνες χίπστερς. Εκεί έχει μπόλικο πράσινο, αγανακτισμένους, μαγαζιά για να κάνεις ψώνια, χώρο για ποδήλατο, αρχαιολογικά μνημεία, γραφικά σοκάκια, κλπ. Επίσης, έχει στάσεις μετρό κάθε 200 μέτρα και μπορείς να το περπατήσεις και με τα πόδια πολύ ευχάριστα.

Είναι εντυπωσιακό το πόσο διαφορετικά πρόσωπα κρύβει αυτή η πόλη σε απόσταση 1-2 στενών.

Κατερίνα είπε...

Όχι, όχι, είναι το αεροπλάνο, είμαι σίγουρη!
Έλληνες χίπστερς, χμμ, ενδιαφέρον είδος. Πράγματι, έχει άπειρα πρόσωπα, μόνο που έχω την εντύπωση ότι σιγά σιγά σταματάει να τα κρύβει κι αρχίζει να τα βγάζει όλα στη φόρα...

astakoulis είπε...

Μάλλον η καλύτερη εφεύρεση είναι τα αεροπλάνα της Ετζίαν. Αυτωνών εκεί που μπήκες είναι λύση ανάγκης. Και επίσης, όταν στα έλεγα εγώ για το νησί μουτο έλεγες βρωμονήσι... Θέλω κι εγώ σου λέωωω. Κάνε κάτι.

Nina είπε...

Πραγματικά θα ήθελα να μείνω εκτός των σχολίων αλλά θα σκάσω αν δεν μιλήσω!Δεν βρίσκω τίποτα όμορφο πλέον στην Αθήνα, κάποτε τη λάτρευα.Φοβάσαι να κυλκοφορήσεις μόνη σου έξω, μπροστά στα μάτια σου γίνεται χρήση ενέσιμων ναρκοτικών ακόμα και σε πρώην high περιοχές!Θέλω κι εγώ να φύγω από δω!Είστε να φτιάξουμε γκρουπάκι????

Υ.Γ:συμφωνώ με τον αστακούλι.Τα αεροπλάνα της AEGEAN ΕΊΝΑΙ ΑΞΕΠΈΡΑΣΤΑ!

Κατερίνα είπε...

Γιατί καλέ Νίνα να μείνεις εκτός σχολίων; Εκτος σχολείων να το καταλάβω, αλλά εκτός σχολίων, ποτέ!
Επίσης, γενικώς η Aegean δεν παίζεται, έχει και τα σαντουιτσάκια της, τα κρουασανάκια της, μια χαρά, ενώ η Ολυμπιακή σε ξεπετάει εκεί μ' ένα φυστίκι κι έξω απ' την πόρτα.
Όσο για το γκρουπάκι, είμαι πρόθυμη να σας πείσω, να σας οργανώσω, να σας βρω σπίτια, να σας βγάλω εισιτήρια, δουλειές δεν ξέρω αν θα σας βρω, αλλά στη χειρότερη στήνουμε εκεί έναν μπαξέ και την παλεύουμε.
Στην επαρχία, αδελφές μου, στην επαρχία.

vivian είπε...

Ase katw ti valitsa re!

Κατερίνα είπε...

Μη σου κόψω τα πόδια!

Ανώνυμος είπε...

η μεγαλύτερη εφεύρεση είναι το πλυντήριο.
τελεία και παύλα.

η δόλια (ή δολία) μάνα

Calliope είπε...

Η μεγαλύτερη εφεύρεση ειναι το αμάξι μου που δεν καίει και πολύ βενζίνη. Έχετε λεφτά για αεροπλάνα;
Αναγκάστηκα να πάρω ένα αυτές τις μέρες για θεσσαλονικη και περίμενα 6 ώρες γιατί είχαν πάλι ΛΕΥΚΗ απεργία οι ελεγκτές. Και διερωτώμαι: πλήρώνεται η λευκή απεργία στην Ελλάδα; Διότι σαν τη γιαπωνέζικη δεν είναι...