Σάββατο 15 Οκτωβρίου 2011

Και φυσικά, ο Κόλπος των Μαλιών....


Χτες, όπως κάθε μέρα άλλωστε, πήγα στους μαθητές μου για να διαβάσουμε για τη Δευτέρα. Τώρα, αυτά τα παιδιά, όπως σας έχω ήδη περιγράψει, σκυλοβαριούνται να διαβάσουν, μισούν το σχολείο και μου βγάζουν την ψυχή. Καθημερινά, διεξάγεται ένας μικρός πόλεμος για να γράψουν τις ασκήσεις στη Γλώσσα, να λύσουν τα προβλήματα στα Μαθηματικά και να διαβάσουν μισή φορά το μάθημα της Ιστορίας.
Συγκεκριμένα χτες, όμως, έριξα πολύ γέλιο, διότι ο Άλεξ έχει Γεωγραφία τη Δευτέρα: φρίκη. Έπρεπε, όπως μου δήλωσε κατηφής και πριν ακόμα μπω στο σπίτι, να μάθει απέξω «όλα τα αιγαία και τους κολπούς της Ελλάδας». Καταλάβατε; Ούτε κι εγώ, αρχικώς. Στη συνέχεια, συνειδητοποίησα πως «τα αιγαία» είναι τα πελάγη της Ελλάδας, διότι, κατά τον Άλεξ, δεν είναι το Αιγαίο Πέλαγος και τα υπόλοιπα, παρά όλα είναι αιγαία. Όσο για τους «κολπούς», επρόκειτο για τους κόλπους της Ελλάδας. Κι αφού ξεκαθαρίσαμε τόνους και πελάγη (τα οποία είμαι σίγουρη ότι μέχρι τις Πανελλήνιες, αιγαία θα τα λέει), περάσαμε στο β’ μέρος της τραγωδίας.
Μα, καλά, ποια σοβαρή δασκάλα έβαλε στα 10χρονα να μάθουν όλους τους κόλπους της Ελλάδας απέξω; Κανείς αναγνώστης δάσκαλος να μου λύσει την απορία; Είναι αυτό τρόπος να μορφωθεί το παιδί; Εγώ, πάντως, δεν τους ξέρω απέξω όλους, άστε που δε βλέπω και καμία χρησιμότητα να τους ξέρω, εντάξει, να έχεις μια γενική γνώση, μη νομίζεις, ας πούμε ότι ο Κορινθιακός βρίσκεται στην Κρήτη ή κάποια ανάλογη κοτσάνα, αλλά όχι κι όλους απέξω. Τέλοσπαντων, επειδή ο καημενούλης μου τη φοβάται και πολύ τη δασκάλα του (λέει ότι πετάει κασετίνες και τετράδια άμα είσαι αδιάβαστος κι ότι τους λέει και βλάκες καμιά φορά, αλλά μήπως είναι υπερβολές του παιδιού, δεν ξέρω), ήταν αποφασισμένος να τα μάθει όλα.
Μιλήσαμε, λοιπόν, για το Ανθρακικό Πέλαγος (ο Τριβιζάς φταίει γι’ αυτό), για τον Εβραϊκό Κόλπο, για τον Αλβανικό Κόλπο και φυσικά για τον Παρασιτικό Κόλπο (όποιος αναγνώστης βρει τα πραγματικά ονόματα κερδίζει ένα βιβλίο της Γεωγραφίας της Ε’ Δημοτικού-εξαιρούνται όσοι άκουσαν ήδη τις ερμηνείες). Αφού βέβαια προηγουμένως στην Ιστορία, λέγαμε για τον Διοκληνό και το Διάταγμα της ανεξιοθρησκείας. Τι να κάνει το έρμο το παιδί, τα ‘χει παίξει με τόσα ονόματα.
Πάντως, πέρα από την πλάκα, μου φαίνονται υπερβολικά όλα αυτά που πρέπει να μάθουν και να κάνουν κάθε μέρα τα καημένα. Και τα θέλουν κιόλας οι δάσκαλοι με όλες τις λεπτομέρειες, παπαγαλία. Και μετά παραπονιόμαστε που οι έφηβοι δεν έχουν κριτική ικανότητα και είναι ανιστόρητοι.
Πάντως, ένα πράγμα είναι σίγουρο: από το σχολείο θα έρθουν γυναικολόγοι με πτυχίο, ο Θωμάς προχτές μας δήλωσε περιχαρής πως άκουσε στο σχολείο ότι το «πουλάκι μπαίνει στο πουλάκι». Βέβαια, η αλήθεια είναι πως έτσι ακριβώς γίνεται, από καταβολής κόσμου, οπότε μήπως όντως πρέπει το παιδί να είναι ενήμερο για τις μεθόδους που ακολουθούνται διεθνώς, προκειμένου να μη ρεζιλευτεί την κρίσιμη στιγμή; Όσο για το homework, τι να πω ρε παιδιά, έξω από το χορό πολλά τραγούδια λες, δασκάλα δεν είμαι (κι ευτυχώς, δηλαδή, γιατί εγώ θα τα λυπόμουν και δε θα τους έβαζα ποτέ τίποτα να κάνουν, επίσης, θα κάναμε μόνο χειροτεχνίες στην τάξη και ποτέ μάθημα), αλλά βλέπω ότι πολύ ταλαιπωρούνται και μήπως δεν έχει νόημα.
Με αφορμή δε τις περιπέτειες του Θωμά και του Άλεξ στο σχολείο, θυμήθηκα έναν καθηγητή που μας έκανε Βιολογία στο Γυμνάσιο, που είχε ένα μαύρο βιβλιαράκι, πιο τρομακτικό κι από το κατάστιχο του Χάρου, κι όταν το άνοιγε κι έλεγε το όνομά σου, έπρεπε να σηκωθείς και να πεις νεράκι το μάθημα, αλλιώς σε ξεφτίλιζε. Μιλάμε, τρέμαμε σούμπιτοι όταν ήταν η ώρα του. Γιατί υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι; Και γιατί μπαίνουν στα σχολεία; Μέχρι να απαντήσετε σε αυτό το ερώτημα, πάω να φτιάξω καπ κέικ.

6 σχόλια:

vaso είπε...

Άστα να πάνε Κατερίνα! Κι εγώ τα λυπάμαι τα παιδάκια! Αλλά δυστυχώς οι δάσκαλοι δεν έχουν μάθει τρόπους διασκεδαστικούς για να περάσουν αυτές τις γνώσεις! Και ακόμα χειρότερα δεν έχουν ούτε την φαντασία να ετοιμάσουν ένα τέτοιο μάθημα!!!!

Clem Lumen είπε...

Πωπω αυτό με τα σημειωματάρια των καθηγητών γίνεται και τώρα... Ευτυχώς στο λύκειο δεν έτυχε να συναντήσω κάτι τέτοιο αλλά στο γυμνάσιο είχαν αρκετοί! Πολύ αγχωτικό, σου έβαζε προφορικό βαθμό εκείνη την ώρα και φυσικά εσύ δεν τον έβλεπες. Δηλαδή και μια φορά να πήγαινες αδιάβαστος καταγραφόταν. Οκ, αυτούς μπορεί να τους διευκολύνει για να θυμούνται πώς τα πηγαίνουμε στην τάξη αλλά εμάς μας δυσκολεύει τρελά! Άσε το άλλο... υπήρχαν καθηγητές που και μέχρι το πρώτο τριμήνο δεν ήξεραν τα ονόματά μας οπότε έφερναν το τετραδιάκι τους, έλεγαν ένα όνομα, έβλεπαν ποιος είναι και του έβαζαν βαθμό τριμηνου εκείνη την ώρα.
Και το ότι μπορεί να τους πετάει κασετίνες και τετράδια ή να τα βρίζει μην το γελάς... Έχουν δει και έχουν δει τα ματάκια μουυυ... Πραγματικά κάποιοι βγάζουν τα νεύρα τους στην τάξη. Είναι γελοίο, πόσο μάλλον στο δημοτικό.

Φυσικά υπάρχουν και οι εξαιρέσεις. Είναι κάποιοι δάσκαλοι και καθηγητές που θα τους θυμάσαι σε όλη σου τη ζωή με αγάπη. Φέτος έχω αρκετούς!

Πολύ ωραία η ανάρτησή σου...
Τα cupcakes νοστιμα? :):)

Κατερίνα είπε...

Βάσω, οι ελπίδες μου για το εκπαιδευτικό μέλλον αυτής της χώρας στηρίζονται στους νέους δασκάλους, που ας ελπίσουμε ότι θα έχουν τη φαντασία και το πνεύμα που περιγράφεις, διότι αλλιώς πάμε κατά διαόλου (υποψιάζομαι ότι έτσι κι αλλιώς πάμε κατά διαόλου, αλλά η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, ως γνωστόν, αφού πρώτα έχει θάψει όλους τους άλλους).

Free spirit, αν κρίνω από το σχόλιό σου, ανήκεις στη μαθητιώσα νεολαία ή κάνω λάθος; Αν είναι έτσι, χαίρομαι, διότι έχω απήχηση στη νέα γενιά (δε με πήραν ακόμα τελείως τα χρόνια) κι επίσης χαίρομαι που έχεις τέτοιους δασκάλους.
Η αλήθεια είναι πως κι εγώ έχω να θυμάμαι καλούς δασκάλους κι όχι μόνο το κατάστιχο του Χάρου. Μου μάθανε να γράφω και να διαβάζω (αυτά που πρέπει). Καλόν πρόοδον.

ΤΒ είπε...

Εκπαιδευτικός δε γεννιέσαι, γίνεσαι, αλλά υπάρχουν κάποιοι που έχουν αράξει στα σχολία και δεν ασχολούνται. Το μπλοκάκι με τα ονόματα είναι ο πιο βίαιος τρόπος να μην κάνεις τίποτα μέσα στην τάξη, κι εγώ το σιχαινόμουν. Ωστόσο, τώρα που δουλεύω στην εκπαίδευση, βλέπω πόσο δύσκολο είναι να θυμάσαι κάθε χρόνο γύρω στα 300 διαφορετικά ονόματα και μετά ότι το Υπουργείο σε υποχρεώνει να τους βάλεις βαθμούς, κι ότι στεναχωριούνται πάρα πολύ όταν τα αδικείς, άρα καμιά φορά το μπλοκάκι είναι λύση.

Calliope είπε...

Ως εκαπαιδευτικός σας λέω τα εξής: τα μπλοκάκια μας τα μοιράζουν δωρεάν! Μάλιστα έχει και άλλα παλιομοδίτικα χρώματα όπως καφέ γιαγιάς, μπλε γιαγιάς, βυσσινί γιαγιάς και κυπαρισσί γιαγιάς... Και είναι όντως άχρηστα, δε χωράει να γράψεις τπτ! Όλο μικρά κουτάκια είναι! Μην περιμένετε πολλά από τους νέους... Κάθε μέρα χρειάζομαι τουλάχιστον 1 ολόκληρη ώρα για να ετοιμάσω τις φωτοτυπίες, εφόσον έχω προλάβει κάποιο φωτοτυπικό και δεν είναι χαλασμένο. Πλέον βγάζουμε το μελάνι, γιατί άδειασε και δεν έχουμε λεφτά, το κουνάμε σαν φραπέ και το ξαναβάζουμε στο μηχάνημα. 100 φωτοτυπίες στο κούνημα δίνει! Τα δε παιδάκια φέτος είναι μες στον εκνευρισμό, γιατί και στο σπίτι αυτή η ατμόσφαιρα κυριαρχεί. Οι υποστηρικτικές δομές που θεσπίστηκαν τα τελευταία 20 χρόνια καταργήθηκαν και τα τμήματα μεγάλωσαν πολύ! Ό,τι χαλάει δεν ξαναφτιάχνεται, για αγορά τεχνολογικού εξοπλισμού δεν το συζητώ. Επικρατεί και ο τρόμος ότι θα μπει ο Γκοτζίλα στο σχολείο και θα βιάσει, κλέψει, δείρει και σκοτώσει τους πάντες, όπως στην Αμερική, οπότε κλειδώνουμε αυλές και τάξεις... Τ'ιποτα δε γίνεται χωρίς έγκαιρη έγκριση και διδάσκουμε και μαθήματα που δεν έχουμε σπουδάσει (για παράδειγμα Γαλλικού κάνει γεωγραφία και κοινωνική πολιτική αγωγή!). Πείτε μου τώρα, όσο και να θες, πόσο καλό θα το κάνεις το μάθημα;

Κατερίνα είπε...

Καλλιόπη, παιδί μου, τώρα το είδα το σχόλιό σου.
Τρόμαξα. Αλλά, ως γνωστόν, τα παλικάρια δε μασάνε και θα συνεχίσουν το θεάρεστο έργο τους της δια- και επι-μόρφωσης, ε;
(Ελπίζω δεν είσαι εσύ η Γαλλικού που διδάσκει Γεωγραφία; Καήκαμε.)