Κυριακή 16 Ιανουαρίου 2011

Η μηλόπιτα κι η επικαιρότητα

Αγαπημένοι μου αναγνώστες, πρώτον δε βλέπω καμία άνοδο στον αριθμό, πράγμα που είναι κακό φενγκ σούι καταρχήν, καθώς είμαστε σε μονό αριθμό, και δεύτερον παρατήρησα σήμερα έναν ανάμεσά σας, ο οποίος με έχει τα μάλα προβληματίσει. Δεν θα τον επισημάνω, διότι αρκετά ρεζίλι έχω γίνει, αλλά αν τον βρείτε είμαι σίγουρη πως θα συμμεριστείτε τον προβληματισμό μου.
Κυριακή βράδυ, αντίθετα με τις συνήθειές μου, καθώς συνήθως γράφω μέσα στα άγρια χαράματα, αλλά σήμερα ήμουν πολύ απησχολημένη το πρωί και μετά προέκυψαν κάτι καφέδες, μια μηλόπιτα και 3 τηλέφωνα, οπότε με τούτα και με κείνα έφτασε η ώρα 9 να κάτσω να γράψω.
Παρεμπιπτόντως, η μηλόπιτα καλή βγήκε, αλλά λίγο νιανιά στην όψη, καθώς η βιαστική εγώ θέλησα να αναποδογυρίσω το ταψί στην πιατέλα πριν κρυώσει: η μηλόπιτα μοιάζει με να μη σας πω τι, αλλά είναι γευστικότατη, αλήθεια.
Λοιπόν, αυτό το Σαββατοκύριακο (γενικά, τα Σαββατοκύριακα είναι άσχημες μέρες, διότι έχεις άπλετο χρόνο, αλλά τόσα πολλά να κάνεις, που πελαγώνεις και τελικά δεν κάνεις τίποτα, παρά περνάει η ώρα προγραμματίζοντας τι θα κάνεις πρώτο) πέρασα μια κρίση ταυτότητας και συνείδησης και απογοητεύτηκα από τον εαυτό μου, διότι, φίλοι μου, είμαι ένα ανήξερο ζούδι. Ενώ το παίζω και καλά ενημερωμένο και ψαγμένο άτομο, στην ουσία είμαι μια άχρηστη και ασυνείδητη, που πετάει κατευθείαν τις κίτρινες σελίδες της εφημερίδας, μαζί με τα διαφημιστικά, ενώ μελετά ενδελεχώς το πρόγραμμα της τηλεόρασης.
Μετά, μου είπε ο Γιάννης ότι πρέπει να σχολιάζω περισσότερο την επικαιρότητα και αγχώθηκα: δεν την πολυξέρω την επικαιρότητα, αφήστε που τη θεωρώ και λίγο ανάξια σχολιασμού. Επίσης, περνοδιαβαίνοντας στο διαδίκτυο, που γενικά είναι βλαβερή συνήθεια (θα την κόψω σιγά σιγά, θα επισκέπτομαι μόνο ιστοσελίδες με κατασκευές και χειροποίητα κοσμήματα), βρίσκω διάφορα φοβερά άρθρα και λόγια, τα οποία με εντυπωσιάζουν και μετά από αυτά πώς να μιλήσω εγώ και τι να πω, η ανίδεη;
Στη συνέχεια, αφού ασχολήθηκα για αρκετές ψυχοθεραπευτικές ώρες με το ράψιμο μιας τσάντας, ακούγοντας εξαιρετικά κλαψιάρικα τραγούδια, από αυτά που αποενοχοποιημένα πια μου αρέσουν, μου πέρασε η κρίση ταυτότητας και αποφάσισα να μην κατηγορώ τον εαυτό μου και τις επιλογές μου και να συνεχίσω να είμαι η (εκ πεποιθήσεως) ελαφρόμυαλη και χαζοχαρούμενη που όλοι αγαπήσαμε. Θα αφήσω την επικαιρότητα, τη σοβαρότητα, την αντιπαλότητα, μη σας πω και τη μηλόπιτα (άσχετο, αλλά κάνει ωραία ομοιοκαταληξία κι άλλωστε μια μηλόπιτα χρειάζεται πάντα) στους άλλους.
Προς Θεού, όμως, και προς Βούδα, δεν θέλω να με παρεξηγήσετε. Έχω κι εγώ τις πεποιθήσεις μου, που λέει κι ο Παπακωνσταντίνου (ο Βασίλης, όχι ο Θανάσης, που είχε και μια συναυλία χτες στο όμορφο νησί μας κι εγώ φυσικά, γεννημένος γκαντέμης, δεν πήγα), τις απόψεις μου, τα πιστεύω μου, βρε αδερφέ. Απλά εγώ έφτιαξα αυτό το ιστολόγιο (σας είπα πως θα χρησιμοποιώ μόνο ελληνικές λέξεις; σε λίγο θα ψηφίσω και Καρατζαφέρη) για να γελάμε λίγο, ρε παιδιά, εδώ, άμα διαβάσεις εφημερίδα θέλεις να δέσεις μια πέτρα και να πέσεις από το φρούριο στη θάλασσα, όχι να σχολιάσεις αυτά που διάβασες.
Τώρα θα μου πείτε και θα έχετε δίκιο, ως συνήθως, και είναι αυτή η ενδεδειγμένη στάση υπεύθυνου και ώριμου ατόμου; Ο στρουθοκαμηλισμός; Να χώνεις τα σκουπίδια κάτω από το χαλί;(Μπορώ να συνεχίσω την επίδειξη γνώσεων πάνω στις μεταφορές, αλλά δεν θα το κάνω.)
Όχι, δεν είναι, ανερυθρίαστα θα απαντήσω.
Αλλά πρώτον πότε ισχυρίστηκα εγώ πως είμαι υπεύθυνο και ώριμο άτομο και δεύτερον είναι η στάση μπουχτισμένου και αισιόδοξου ατόμου. Λοιπόν, εγώ δε θα παρασυρθώ από την περιρρέουσα και υπερχειλιζόμενη (με αγαπώ, που λέει κι η Μαριλένα) μαυρίλα και θα συνεχίσω να χαζολογάω ασύστολα, τρελαίνομαι να χαζολογάω, σα χαλαρώνει, σε αναζωογονεί, σε κάνει άλλον άνθρωπο το χαζολόγημα, δοκιμάστε το.
Μετά από ακόμα ένα παραλήρημα, λοιπόν, και αφού σας μετέδωσα αφειδώς και δίχως ανταλλάγματα την αστείρευτη γνώση μου και τη βαθιά μου πείρα από τη ζωή, πάω να φάω λίγη μηλόπιτα και να κάνω επιτέλους μπάνιο, πράγμα το οποίο παλεύω από το πρωί, αλλά τι να κάνεις, με έχουν φάει οι συναναστροφές.

7 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Γεια σου Κατερινα! Δεν το διαβασα αλλα δεν πειραζει... θα το διαβασω και θα σου αφησω σχολιο....

Ανώνυμος είπε...

Ελα, παλι ο ανωνυμος ειμαι... το διαβασα και πολυ μου αρεσε. Πηγαινε ομως παιδακι μου να κανεις μπανακι!

Κατερίνα είπε...

Ανώνυμε, ειδικά εσύ δεν θα έπρεπε να μιλάς για μπανάκι...
Εν πάση περιπτώσει, έκανα, εντάξει;

Ανώνυμος είπε...

η καθαριότητα είναι μισή αρχοντιά ρεεεε !!!!

irini είπε...

glyko mou katerinaki....exo entopisei edo kai kairo to atomo pou se provlimatizei kathos provlimatise kai emena poli....ma poli omos......simvouli apo konta ti na kaneis peri autou......na meineis opos eisai xalari kai na mas kaneis na gelame giati ego me to pou anoigo efimerida pathaino kokomplok.......sinexise kalo mou...filiaaaa

Calliope είπε...

Μην τολμήσεις και ανοίξεις τις κίτρινες σελίδες ΠΟΤΕ!Κατάλαβες ; ΠΟΤΕ!Θα ξεχειλίσει το ιστολόγιό σου από όλες τις αρρώστειες του διαδικτυακού και ιδεολογικού σύμπαντος! Κάθε φορά που σε διαβάζω, μου 'ρχεται όρεξη να κάνω πράγματα(συνήθως είμαι ξάπλα στον καναπέ και βλέπω σειρές που δεν είχα δει ποτέ... ως και το true blood με τους βρικόλακες) Συνέχισε να με σώζεις από την κατάθλα!

Κατερίνα είπε...

Όχι, παιδί μου, μην ανησυχείς, δεν τα κάνω εγώ αυτά, άμα έχω καμιά απορία, ρωτάω την αδελφή μου ή τη Ρενάτα.
Χαίρομαι πάντως γι' αυτό με την κατάθλα.