Δευτέρα 6 Δεκεμβρίου 2010

Επανάληψις μήτηρ πάσης παθήσεως.

Εν τω μέσω εξεταστικής περιόδου και τρελού άγχους κι ενώ έχεις μπερδέψει την επανάσταση στο Γουδί με τη Νεολιθική Επανάσταση, το σταυροειδή εγγεγραμμένο με τον ιωνικό ρυθμό και τη στάση του Νίκα με τις στάσεις των μορφών του Πικάσο, εγώ κάθομαι η ώρα 7.37 το πρωί (μα, τι ανώμαλες ώρες είναι αυτές που με πιάνει η έμπνευση;) να γράψω ένα άρθρο και να χαλαρώσω.
Διότι, ναι, είμαι τόσο βλαμμένη: χαλαρώνω γράφοντας. Άλλοι χαλαρώνουν τρώγοντας, άλλοι πίνοντας, κάποιοι κάνουν σεξ, πολλοί βλέπουν τηλεόραση. Εγώ, επειδή κάνω δίαιτα από τότε που γεννήθηκα, είμαι μονίμως άφραγκη και το ποτό, ως γνωστόν, κοστίζει, το σεξ μου πέφτει κομματάκι απομακρυσμένο και τέλος βαριέμαι φριχτά την τηλεόραση (εκτός αν πρόκειται για Παπακαλιάτη, βεβαίως βεβαίως), χαλαρώνω γράφοντας.
Πριν, λοιπόν, κάνω τη φοβερή μου επανάληψη (πράγμα που προϋποθέτει ότι έχεις διαβάσει όλη την ύλη τουλάχιστον μία φορά, χαχα, ωραίο αστείο) και πάω να γράψω Βυζαντινή Αρχαιολογία, με την οποία έχω μια σχέση παθιασμένη καθώς την είχα και τελευταίο μάθημα πριν το πτυχίο στο πανεπιστήμιο, θα σας γράψω, αγαπημένοι μου αναγνώστες, ένα παραλήρημα για τις εξετάσεις γενικώς.
(Παρεμπιπτόντως, αγαπημένοι μου αναγνώστες, αφού, το ξέρω, είστε περισσότεροι που διαβάζετε, γιατί, βρε, δεν πατάτε εκεί και μια παρακολούθηση, να παίρνει λίγο θάρρος κι η γράφουσα;)
Οι εξετάσεις κάθε είδους είναι ένα πρώτης τάξεως ψυχογράφημα για τον εξεταζόμενο και όχι μόνο. Έχω εντρυφήσει στο θέμα κι έχω εμπεριστατωμένη άποψη, καθότι, αν και στην τρυφερή ηλικία των 30 χρόνων, έχω δώσει διαφόρων ειδών εξετάσεις 35 φορές. Εξετάσεις για το σχολείο, για το πανεπιστήμιο, στο πανεπιστήμιο, για ξένες γλώσσες, για προπτυχιακά, μεταπτυχιακά και δεύτερες σχολές και γενικώς δε συμμαζεύεται.
Όταν έχεις εξετάσεις, πρέπει να τρως καλά και να κοιμάσαι καλύτερα για να μπορείς να αποδώσεις, καλή εξωγηπεδική ζωή το λένε αυτό. Οι περισσότεροι, βέβαια, τρώνε αηδίες και κοιμούνται σαν τις νυχτερίδες: κρεμασμένοι ανάποδα στο μπράτσο του καναπέ, από τις 3 ως τις 5. (Και μετά περιμένουν να γράψουν καλά, που είναι σαν τον Κόμη Δράκουλα και το Γκόλουμ ταυτόχρονα.)
Επίσης, πρέπει να παίρνεις βιταμίνες, όπου βιταμίνες είναι τα πορτοκάλια και τα μαρούλια, όχι αυτά τα χρωματιστά χάπια, αυτά είναι αμφεταμίνες, άλλη γνωστή σύγχυση των εξεταζόμενων ανά το χρόνο και το χώρο.
Εγώ, βέβαια, με το φαγητό και τον ύπνο δεν είχα ποτέ πρόβλημα, το πρόβλημά μου ήταν το εξής: πάντα θέλω να πάω μια βόλτα μετά το διάβασμα, να με φυσήξει λίγο ο αέρας, να δω έναν άνθρωπο, κάτι. Όπου το λέω στους φίλους μου, οι οποίοι συνήθως δίνουν τις ίδιες εξετάσεις με μένα, όμως, με κοιτούν με το μάτι του τρελού και τα μαλλιά του Άραγκορν, οπότε εγώ οπισθοχωρώ και πάω μόνη μου τη βόλτα. Μέχρι κι η Βίβιαν με απαρνήθηκε χτες.
Το καλύτερο, όμως, με τις εξετάσεις, είναι τα όνειρα που κάνεις για όταν θα έχουν τελειώσει αυτές: τι μουσική θα ακούς στη διαπασών, τι θα φορέσεις στο πάρτι που θα πας, πως θα κουρευτείς, τι αλλαγές θα κάνεις στα έπιπλα, πόσο καθάρισμα θέλει το σπίτι, που θα πλύνεις και θα σιδερώσεις ακόμα και τις κουρτίνες(τις οποίες, σε κ. σ., δε σε νοιάζει να τις πλύνεις ακόμα κι όταν κατεβούν μόνες τους από τα κουρτινόξυλα και μπουν οικειοθελώς στο πλυντήριο) κι άλλα τέτοια πάρα πολύ σημαντικά πράγματα. Χτες, με τη Μαριλένα, μιλούσαμε για καμιά ώρα για την ταβέρνα που θα πάμε όταν τελειώσουμε με τις εξετάσεις(με είχε πάρει να ξεκαθαρίσουμε τους οκταγωνικούς, μη με ρωτήσετε τι είναι, τελικά δεν τους ξεκαθαρίσαμε, βρήκαμε ωστόσο την ταβέρνα).
Επίσης, εμένα, όταν διαβάζω, με ενοχλεί πάρα πολύ να είναι τα φρύδια μου άβγαλτα και να πιάνω αυτές τις χαζές τριχούλες που τσιμπάνε και φαίνονται, οπότε, παρατάω τα βιβλία και πάω να βγάλω τα φρύδια μου. Το κάνω, όμως, κάθε μέρα, προκειμένου να αποφύγω να διαβάσω, με αποτέλεσμα, στο τέλος της εξεταστικής να μη μου έχει μείνει φρύδι. Τραγικό. Άσε πια αυτή την ψαλίδα στις άκρες των μαλλιών. Μια φορά, στο πανεπιστήμιο, κατά τη διάρκεια εξεταστικής, είχα κουρευτεί μόνη μου, διότι με νευρίασε η ψαλίδα: ούτε φρύδια ούτε μαλλιά, λες κι είχα πάθει τριχοφάγο ήμουν.
Η αλήθεια, βέβαια, είναι ότι τώρα πια, μετά από τόσες εξετάσεις, εγώ προσωπικά κανένα άγχος δεν έχω και καμία στέρηση εξόδου δεν υφίσταμαι, απλά περιμένω να περάσει και να επανέλθουν όλοι στα φυσιολογικά τους. Ως τότε, βγάζω τα φρύδια μου κι ελπίζω να είναι, Θεέ μου, η τελευταία φορά που δίνω εξετάσεις, που δεν θα είναι, το ψυχανεμίζομαι, έχω εθιστεί, αλλά η ελπίδα πεθαίνει τελευταία (δίχως κλισεδάκι δεν ανεβαίνει άρθρο) κι επίσης η ώρα έχει πάει 8.30, οπότε, ας πάω να κάνω τη ρημαδοεπανάληψη και πείτε μου καλή επιτυχία.

7 σχόλια:

vaso είπε...

καλή επιτυχία και σκέψου ότι όταν τελειώσουν οι εξετάσεις θα έχουμε χριστούγεννα!!!
θα πας στο ταβερνάκι και επίσης στις 12 Δεκεμβρίου θα ανάψουν και όλα τα φώτα τσι πόλης!!! κάνε μια βόλτα και για μένα και φάε και λουκουμάδες!!!!

vivian είπε...

Oxi kali mou filenada!Itan thema simatos!An eixa eidopoihthei egairos akoma tha ta piname!To ti tha apantousame vevaia stin erwtisi:ti einai egaustiki texniki einai allo thema!!!!!Filakia!

Ανώνυμος είπε...

ένα έχω να σου πω:

HARK THE HERALD ANGELS SING,
GLORY TO THE NEWBORN KING!!!!!!!

Κατερίνα είπε...

Βάσω, μπορώ να φάω και τους λουκουμάδες που θα έτρωγες;
Ο ανώνυμος, ως συνήθως, είναι εκτός τόπου, χρόνου και θέματος.
Εντάξει, λοιπόν, Βίβιααν, τώρα πήγε η καρδιά μου στον τόπο της!

Κατερίνα είπε...

Παρεμπιπτόντως, την πέρασα τη Βυζαντινή Αρχαιολογία, σε περίπτωση που αναρωτιόταν κανείς.

ΣΚΥΛΟΣ ΤΩΝ ΑΣΤΡΩΝ είπε...

Κατερίνα γράφεις πολύ ωραία! Πέθανα στο γέλιο!

Κατερίνα είπε...

Χαίρομαι, Θανάση, που σε έκανα να γελάσεις στα γενέθλιά σου!
Είμαι γνωστός καραγκιόζης και προφανώς πετυχημένος!
(Και μετριόφρων).