Παρασκευή 23 Ιουλίου 2010

Overdose

Εσείς το έχετε παρατηρήσει; Το καλοκαίρι, στις παραλίες και όχι μόνο- εγώ το έχω δει και σε άλλα μέρη, όπου ωστόσο παραμένει το ίδιο τρομακτικό- εμφανίζεται ένα νέο είδος ανθρώπων, αυτό των γυαλιστερών. Υπάρχουν και γυναίκες γυαλιστερές, αλλά οι περισσότεροι εκπρόσωποι του νέου είδους είναι άντρες, μυώδεις σε εξωγήινο βαθμό και γυαλίζουν εκτυφλωτικά. Οι φίλοι μου λένε ότι γυαλίζουν από το λάδι για το μαύρισμα που απλώνουν πάνω τους, το επονομαζόμενο και τηγανόλαδο. Προσωπικά, θεωρώ ότι δεν γίνεται να γυαλίζεις τόσο πολύ μόνο από το λάδι, μάλλον εκκρίνουν κάποιο είδος υγρού που τους προστατεύει από κάτι, δεν ξέρω από τι μπορεί να κινδυνεύει ένα τέτοιο νέο είδος, σίγουρα πάντως όχι από τους κοινούς κινδύνους για κοινούς θνητούς.
Αυτοί οι γυαλιστεροί, λοιπόν, κατατάσσονται σε διάφορες χρωματικές ομάδες, ανάλογα και με την παραλία στην οποία συχνάζουν (διότι ως γνωστόν στο Μπαρμπάτι δε μαυρίζεις, ενώ στη Γλυφάδα γίνεσαι κατίμαυρος) και επίσης διακρίνονται από τα εξής χαρακτηριστικά: δυσκολία στην κίνηση(τα χέρια δεν κατεβαίνουν λόγω της μυώδους κατασκευής κι είναι σαν το ανθρωπάκι της Michelin), εκτεταμένη αλωπεκίαση (επάνω τους δεν υπάρχει ίχνος τρίχας – μόνο φρύδια έχουν κι αυτά πιστεύω είναι ψεύτικα και κολλημένα για να μη φαίνονται αφύσικοι) και εξαιρετικά μεγάλη αντοχή στη ζέστη ( εγώ πάντως τόση ώρα στον ήλιο και δίχως να κουνήσω από την ξαπλώστρα θα είχα πάθει θερμοπληξία ή θα είχα πεθάνει, εσείς;).
Επίσης, προφανώς πρόκειται για κοινωνικό είδος, διότι, λειτουργούν σε ομάδες : όπου είναι ένας απ’ αυτούς σύντομα θα έρθουν κι άλλοι ή είναι ήδη εκεί κι απλά δεν τους έχετε δει γιατί γυαλίζουν τόσο που δεν μπορείτε να κοιτάξετε προς το μέρος τους. Ως κοινωνικό είδος, λοιπόν, αναπαράγονται και πολλαπλασιάζονται, κάθε χρόνο είναι όλο και περισσότεροι με αποτέλεσμα ο δύσμοιρος λουόμενος όπου κι αν κοιτάξει, να βλέπει τεράστια μπράτσα και στέρνα και υπερφυσικές πλάτες να του επιτίθενται!
Σκιάζομαι και αναζητώ λίγη οπτική ησυχία. Αλλά και πάλι, στρέφω το βλέμμα μου και αντικρίζω, σε απίθανες ποσότητες, και σε όλες τις ποιότητες, υφές και χρωματικές γκάμες, γυναικεία οπίσθια. Αλήθεια, δεν αντέχω άλλο. Αυτά τα μαγιό, που τα φοράνε ΟΛΕΣ και είναι περίπου στο μέγεθος του νυχιού μου και καλύπτουν ανάλογη επιφάνεια δέρματος τα χαρίζουνε κάπου; Διότι δεν εξηγείται αλλιώς ότι φοράνε όλες το ίδιο, σε όλα τα χρώματα της ίριδας.
Να σας πω, μάλλον είμαι οπισθοδρομική, συντηρητική και λίγο ζηλιάρα, αλλά βρε κορίτσια, κρύφτε και κάτι. Άμα βλέπει κι ο άλλος κάτι συνέχεια, μετά δεν έχει και καμιά περιέργεια να το ξαναδεί, οπότε το προσπερνάει και βλέπει τηλεόραση. Είναι λίγο σαν τη μερέντα και τα γυναικεία κάλλη : δεν είναι καλύτερα να τρως μια κουταλίτσα τη μέρα, παρά να μπουκώσεις με τη μία όλο το βαζάκι και μετά να λιγώσεις και να σιχαθείς; Ε; Τι λέτε;
Λοιπόν, μετά από όλα αυτά εγώ προσωπικά θα πάω στο Βίδο, όπου το μόνο που μπορεί να συναντήσεις είναι κανά κουνέλι, άντε και καμιά πέρδικα να έρθει να σου φάει το φαγητό σου. Μπορεί την τέλεια παραλία να μην την έχει, αλλά δεν έχει ούτε γυαλιστερούς και μερικές φορές αυτό είναι πιο σημαντικό.

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Συμφωνώ απόλυτα! Σιχτιρίσαμε πια με όλα αυτά τα γυμνά κορμιά που περιφέρονται ναρκισσιστικά δεξιά και αριστερά ικετεύοντας εκωφαντικά για ένα βλέμμα. Θαυμάζω τα όμορφα, καλοσχηματισμένα κορμιά, αλλά όχι όταν γίνονται αυτοσκοπός!