Τι άλλο θα κάνω.

Αγαπημένοι μου, μακρινοί μου φίλοι και κοντινοί, ποτέ δε φημιζόμουν για την επιμονή μου, κι αυτό καθρεφτίζεται στο ιστολόγιο, το οποίο ωστόσο παρά το γεγονός ότι εγώ το έχω παρατήσει στη μοίρα του, σαν κουταβάκι στα σκουπίδια, επίμονο, ανθεκτικό και καρτερικό είναι εδώ κι έρχεται στα όνειρά μου και με παρακαλεί να το μαζέψω από τα σκουπίδια και να γράψω πάλι.

Ο Βασίλης λέει πως δε γράφω γιατί περνάω καλά. Η αδελφή μου λέει ότι είμαι τεμπέλα. Η Στέλλα λέει ότι δε βάφω καλά τα φρύδια μου. Η Ελένη, ότι γεράσαμε, η Μαρίνα, ότι θα γεράσουμε σύντομα κι η Βίβιαν με το Στέφανο λένε Καλά Χριστούγεννα: τη γαλοπούλα που είχαν αγοράσει πριν από 4 χρόνια για να τη μαγειρέψουν εκείνα τα Χριστούγεννα, τη μαγείρεψαν χτες. Προφανώς η γαλοπούλα ήταν βαλσαμωμένη, για ν’ αντέξει τόσα χρόνια στην κατάψυξη.

Η αλήθεια είναι κάπου στη μέση, πιστεύω πως δε γράφω κυρίως γιατί βαριέμαι και γιατί φοβάμαι πως θα γεράσω. Στο ενδιάμεσο, περνοδιαβαίνω στην Αθήνα, μελετώ ενδελεχώς τα ΜΜΜ, έως τα παίζω στα δάχτυλα και μην κοροϊδεύετε, κάνω τον τουρίστα με τεράστια επιτυχία και ξοδεύω σα να μην υπάρχει αύριο.

Αυτό όμως που μονοπωλεί το χρόνο μου τις τελευταίες μέρες είναι μια δίαιτα. Δε μπορώ να σας περιγράψω πόσες ώρες έχω περάσει στην κουζίνα μαγειρεύοντας γι’ αυτή τη δίαιτα και πόσα πειράματα έχω κάνει. Τη Δευτέρα είναι μέρα ζυγαριάς, όπως στα σφαγεία, και την Τρίτη μέρα μετάνοιας και προσευχής. Αν δεν έχει πέσει η ζυγαριά (όχι από το μπαλκόνι, γιατί είναι ξένη), θα πλακωθώ στις πίτσες και σε κάθε μπουκιά θα μουτζώνω τον Ντουκάν. Ο Ντουκάν είναι ο εμπνευστής της δίαιτας, προς ενημέρωσή σας, ο οποίος έχει στοιχειώσει με τη σειρά του τα όνειρά μου. Μαγειρεύω, ψήνω, διαβάζω, υπολογίζω, μετράω, ζυγίζω, τι να σας λέω. Ας είναι καλά μια κοπέλα που έφτιαξε ένα ιστολόγιο γι’ αυτή τη δίαιτα κι έχει γίνει το ευαγγέλιό μας.

Βασικά, τώρα βαριέμαι να σας περιγράψω όλη τη δίαιτα, καλά, δε γίνεται κιόλας. Τεσπαν, το θέμα είναι πως τρως κυρίως πρωτεϊνη, δηλαδή κρέας, αυγά, γαλακτοκομικά με χαμηλά λιπαρά. Δεν ξέρω αν ξέρετε, όμως, αυτή η διατροφή είναι μεν πολύ καλή για να χάσεις λίπος και να κερδίσεις μυική μάζα (Παναγία μου, ποιος θα μου δώσει το πτυχίο του διατροφολόγου δεν ξέρω) αλλά δημιουργεί δυσλειτουργία σε διάφορα απαραίτητα για τη ψυχική σου ηρεμία συστήματα του ανθρώπινου σώματος. Ως εκ τούτου, πρέπει απαραιτήτως να τρως πίτουρο. Ναι. Πίτουρο. Βρώμης και σταριού. Σε όποιον το λέω, γελάει τουλάχιστον 3 λεπτά. Εγώ, πάντως, δε γελάω καθόλου, διότι κουβαλήθηκα μέχρι ένα παντοπωλείο στην Πατησίων να βρω τα πίτουρα. Τι να σας πω; Ότι έχω φτιάξει μπριός, ρολάκια κανέλας, ψωμί για τοστ, μπιφτέκια με τα πίτουρα; Θεέ μου, να με άκουγαν αυτοί που στην Κατοχή τρώγανε πίτουρα από ανάγκη… Ντροπή.

Κάθε μέρα, βγαίνω γύρα στα σούπερ μάρκετ, να βρω διάφορα περίεργα πράματα για τη δίαιτα, που επιπλέον είναι και πανάκριβα. Τα μισά λεφτά από τη σεζόν έχουν πάει υπέρ δίαιτας. Χαλάλι. Τουλάχιστο γελάμε. Την προηγούμενη βδομάδα, περπάτησα είκοσι λεπτά να πάω σ΄ένα σούπερ μάρκετ που είχε ένα ειδικό τυρί. Είδα όλο το Παλαιό Φάληρο, πολύ ωραία περιοχή, όμορφες πολυκατοικίες, καταπράσινες! Φυσικά, το τυρί δεν το είχε το σούπερ μάρκετ κι επειδή ντράπηκα να φύγω έτσι χωρίς να πάρω τίποτα, πήρα μια χλωρίνη, δυο γάλατα και τρία γιαούρτια και τα κουβαλούσα μέχρι το σπίτι, η ηλίθια. Δε μου ΄κοψε να πάρω ένα σακουλάκι κανέλα. Στο δρόμο έφαγα το ένα γιαούρτι και παραλίγο να πιω και τη χλωρίνη από την απελπισία μου.

Ε, να, με τούτα και με κείνα, περνάει ο καιρός εδώ. Θα προσπαθήσω ειλικρινά να γράψω πάλι σύντομα, να σας πω πόσο μου αρέσει η Αθήνα και πόσο μου αρέσει να βλέπω τη θάλασσα και την Ακρόπολη κι ότι φυσικά χαίρονται τα γλυκούλια που έρχονται από την άλλη άκρη του κόσμου εδώ.

Σας αγαπώ όλους και μου λείπετε, κι εσείς και τα μωρά σας.