Σάββατο 8 Μαρτίου 2014

Α, και δε μ' αρέσει να λέω γυναίκες και άντρες, εγώ λέω κορίτσια και αγόρια.



Καταρχάς, θα εξηγηθώ από την αρχή, όπως κάνω πάντα άλλωστε, διά την αποφυγήν παρεξηγήσεων, που βέβαια ουδέποτε αποφεύγονται, αλλά τελοσπάντων, κάνουμε ότι μπορούμε: γενικώς, μου τη σπάνε οι παγκόσμιες ημέρες, διότι, τι σημαίνει, κύριέ μου, παγκόσμια ημέρα; Κάνω κάτι έμπρακτο για το θέμα της παγκόσμιας ημέρας; Τρίχες. Απλά λέω ότι σήμερα είναι η παγκόσμια ημέρα του τάδε και συνήθως αυτό το τάδε έχει τέτοια μαύρα χάλια που σκοτίστηκε για την παγκόσμια ημέρα του κι επίσης, καλύτερα δως του τίποτε λεφτά αυτού του τάδε μπας και δει μια άσπρη μέρα, παρά που γιορτάζει μια μέρα και κάτι τρέχει στα γύφτικα. Αυτά είχα να πω για τις παγκόσμιες ημέρες, σήμερα, που είναι η μέρα της γυναίκας κι επίσης τα γενέθλια μιας παλιάς φίλης που δε φέρθηκε και πολύ σωστά κι έκτοτε κάθε χρόνο τέτοια μέρα εγώ τη θυμάμαι κι εκνευρίζομαι (ίσως γι’ αυτό μου τη σπάνε κι οι παγκόσμιες ημέρες).
Όσο για τις γυναίκες, εγώ δεν υπήρξα ποτέ άντρας, δεν ξέρω πως είναι να είσαι άντρας, υποθέτω ότι είναι καταρχάς απλούστερο από το να είσαι γυναίκα, αλλά θα εξομολογηθώ εδώ και τώρα πως όταν ήμουν 12 χρονών ήθελα να είμαι αγόρι-από περιέργεια, να δω πως είναι κι αυτό. Μετά, βέβαια, άρχισα να κάνω παρέα με τον παιδικό μου φίλο τον Κλεάνθη και κάτι άλλους μαντραχαλέους και είδα πως το να είσαι αγόρι είναι βρωμερό και τριχωτό, οπότε αποφάσισα πως τελικά ήμουν τυχερή που ήμουν κορίτσι. Γενικώς, μου αρέσει πολύ που είμαι γυναίκα, γιατί μπορώ να φοράω πολλά διαφορετικά χρώματα ταυτόχρονα κι αυτό, ξέρετε, είναι πολύ σημαντικό για μένα, νομίζω πως θα ήταν σημαντικό ανεξαρτήτως φύλου. Επίσης, κάτι άλλο που θέλω να πω είναι πως ναι, οι διαφορές των φύλων υπάρχουν από την πρώτη στιγμή που γεννιόμαστε και σας διαβεβαιώνω γι’ αυτό, το βλέπω στα δίδυμα ανιψάκια μου, που πριν βγάλουν μαλλιά καταλάβαινες αμέσως ποιο είναι το κορίτσι και ποιο είναι το αγόρι. Τώρα, δε, που έχουν και μαλλιά, είναι ακόμα πιο εύκολο να το καταλάβεις: η Εμμανουέλλα μιλάει με φράσεις και λέξεις, ο Τριαντάφυλλος με γρυλίσματα. Αυτό άσχετο ήταν με το θέμα των γυναικών, αλλά ήθελα να το πω κι επειδή το ιστολόγιο είναι δικό μου, μπορώ να λέω ότι θέλω.
Το τελευταίο που θέλω να πω για το θέμα της γυναίκας, και θα κλείσω εδώ γιατί έχω κι άλλα να κάνω, είναι πως η γυναίκα, αγαπητοί μου, μην το παλεύετε, δεν είναι φτιαγμένη για να είναι ορμητική σαν ποτάμι(τσακ, το πιάσατε το υπονοούμενο, έτσι;), η γυναίκα είναι μαλακή, ήρεμη, σκοτεινή, απαλή, η γυναίκα είναι ένα καταφύγιο, ένα ζεστό στρώμα από φύλλα, είναι το γιν, δε μπορεί να ζητάς από μια γυναίκα να είναι ορμητική, σκληρή, φωτεινή, δε μπορεί να της ζητάς να είναι το κοντάρι που αναπαύεται στα φύλλα, τα έχουνε πει όλα οι Κινέζοι, δεν τα λέω εγώ. Η γυναίκα είναι μια αγκαλιά, ένα δέξιμο, σοφία, αντοχή, απαντοχή και καρτερικότητα, η γυναίκα αναστενάζει και συνεχίζει, συνετίζει και προχωράει. Δεν είναι αντιφεμινιστικά όλα αυτά, αν διαβάσετε κάποιο από το βιβλία της Ιζαμπέλ Αλιέντε, θα αντιληφθείτε τι εννοώ: οι ηρωίδες της είναι πραγματικές γυναίκες, που κυρίως και πάνω απ’ όλα έχουν κατανοήσει βαθιά μέσα τους τι σημαίνει να είσαι γυναίκα.
Λοιπόν, εντάξει, πρόσφερα τον εαυτό μου στην ανθρωπότητα και σήμερα και τώρα πάω να κλείσω καμιά κούτα, διότι είχα πολύ καιρό να κάνω μετακόμιση κι έπαθα στερητικό, οπότε ήρθα να βοηθήσω το αδέρφι που επιτέλους μετακομίζει Σάββατο βράδυ στο κέντρο της πόλης κι έτσι θα σταματήσουμε να αυτοβασανιζόμαστε με το 23 (που πάει στην Άνω Πόλη), όπου άκουσα χτες έναν κυριούλη να φωνάζει «καλέ, με πάτησε στο πόδι» και παραξενεμένη του είπα «μα, που θα σας πάταγε, στο χέρι;» κι αυτός θύμωσε. Γιατί; Λέτε να μη χωνεύει τις γυναίκες;

2 σχόλια:

kat. είπε...

πυρ, γυνή και θάλασσα! δεν τα λέει όλα αυτό?

νομίζω όμως πως οι άνδρες μας έχουν λίγο παρεξηγήσει. θεωρούν μάλλον πως εμείς έχουμε τα @@@@@@@.. αλλιώς δεν εξηγείται η συμπεριφορά τους..
διαφωνείς;
όσο περισσότερο βλέπουν πως είμαστε ευαίσθητες, τόσο περισσότερο μας πατάνε και έχουν περισσότερες απαιτήσεις..

Κατερίνα είπε...

Ποιός είναι ευαίσθητος; Όχι οι γυναίκες, πάντως, πιο σκληρόπετσος πεθαίνεις.
Όσο για τη συμπεριφορά των ανδρών, τι να πω, γιατρέ μου, καμιά φορά είναι όντως ανεξήγητη, καμιά φορά όμως είναι απλά λίγο χαζοί, οι γλυκούληδές μου, οπότε απλά τους συμπονούμε.