I was crafty before crafting was cool.

Χα! Εδώ είμαι, δεν έφυγα, όχι ακόμα τουλάχιστον, αλλά που θα μου πάει, θα φύγω, θα ανοίξω τα φτερά μου και το πορτοφόλι μου και θα βρεθώ στο νησί, ανεμοδαρμένη κι ενθουσιασμένη. Έχω μεγάλα σχέδια για τη Σαντορίνη φέτος, θα γίνει χαμός, δε θα προλαβαίνουμε τουρίστες και άλλα. Το πιο όμορφο αγόρι του κόσμου κατασκευάζει ΤΟΝ πάγκο του χρυσοχόου, ο οποίος έχει 31 συρτάρια, ειδικό εξάρτημα για το χαρτί κουζίνας με ειδικό περιστρεφόμενο καλαθάκι απορριμμάτων από κάτω, έχει κρεμάμενη μια σωλήνα επικών διαστάσεων για εξαερισμό, έχει φως, ειδική υποδοχή για την οθόνη του υπολογιστή και ειδικό κουτί για τον ίδιο τον υπολογιστή, κρυφά συρτάρια για τα διαμαντικά και τώρα επεξεργαζόμαστε να κατεβαίνει κι ένα ντιβάνι από πάνω για τις δύσκολες ώρες του μεσημεριού και τη σιέστα. Όπως καταλαβαίνετε, το άτομο αυτό σκοπεύει να κοιμάται στα εργαστήριο, οπότε έχουμε έξτρα χώρο στο σπίτι, σας λέω, θα γίνει χαμός, όλοι θα έρθετε στη Σαντορίνη φέτος! Ο πάγκος είναι ο σταρ των ημερών, εγώ του είπα να τον βάψουμε ροζ, αλλά δεν ήθελε, ο άτολμος, κι επίσης του είπα ότι δεν πρόκειται να ξαναγοράσω έπιπλα, θα μου τα φτιάχνει όλα αυτός. Καλέ, σας λέω, τύφλα να έχει ο Βαράγκης, τέτοια κατασκευή. Κι ο γλυκός μου συγκινείται κιόλα, σήμερα με πήρε τηλέφωνο να μου πει «μπέμπα, τι θα απογίνει ο πάγκος μου μετά από 50 χρόνια, που εγώ θα έχω πεθάνει; Θα τον πάρει κανένας άξιος ή θα γίνει κοτέτσι;»

Πυρετός δραστηριότητας, εγώ διαβάζω τα Γαλλικά μου κι ακούω γαλλικά ραδιόφωνα (όχι ότι καταλαβαίνω τίποτα, αλλά έτσι, για να ξεγελιέμαι), κάνω λίστες με πράγματα που πρέπει να γίνουν ώσπου να φύγουμε και μετά τις κοιτώ έντρομη και καταφεύγω στο pinterest. Έχω ράψει μιλιούνια τσάντες, δεν ξέρω τι θα τις κάνω, μάλλον θα τις γεμίσω πράγματα για το νησί, μεταποιώ όλα μου τα παλιά ρούχα, καθώς λεφτά για καινούργια δεν έχω, αλλά ένα περίεργο πράμα, γιατί όλα θέλουν με κάποιο τρόπο να τα φαρδύνω και κανένα δε θέλει στένεμα, δεν το καταλαβαίνω, συνομωσία θα είναι κι αυτό, να δείτε.

Επίσης, καταγγέλλω, τώρα, με την αφορμή της μεταποίησης, το γεγονός πως όταν εμείς ψωνίζαμε στην Αμερικάνικη Αγορά στη Μαρτίου, στη Θεσσαλονίκη, ρούχα από δεύτερο χέρι και περίεργα πουκάμισα, μας κορόιδευαν, τώρα μου έχουνε μάθει όλοι το thrift-shopping και τα μαγαζιά που πουλάνε με το κιλό. Άσε που όταν εγώ έβαζα φιόγκους στα παπούτσια μου όλοι εσείς που μου κουνιέστε για crafters, δεν ξέρατε ούτε τον τσαγκάρη, χα!

Θυμάμαι, τω καιρώ εκείνω, δηλαδή πριν από καμιά 15 χρόνια, το χειροποίητο ήτο γραφικό, παλιομοδίτικο, άχρηστο, μη σας πω και κατάπτυστο κι εγώ ήμουν ψιλοφρίκουλο, που καθόμουν κι έφτιαχνα πράματα με τα χέρια μου, τώρα, όλοι έχουν γίνει μόδιστροι, ανακαλύπτουν το ντεκουπάζ δίπλα στην Αμερική και περνάνε 2 χάντρες σ’ ένα σύρμα και χαίρονται. Όχι, δεν είμαι πικρόχολη, όσο κι αν ακούγεται έτσι. Αντιθέτως, εγώ πολύ χαίρομαι που η χειροτεχνία έχει γίνει της μοδός, διότι είχε παραγίνει το κακό με την κατανάλωση, τώρα, αντί να αγοράζουμε μυριάδες άχρηστα πράματα, αγοράζουμε μυριάδες άχρηστα υλικά για να φτιάξουμε κάποτε κάτι με αυτά, όσο να πεις, αυτό είναι μια αναβάθμιση.

Ας αναβαθμιστούμε, το λοιπό, κι ας ανακυκλώσουμε τα παλιά σε καινούργια ή σε κάτι άλλο, εντελώς άσχετο με το προηγούμενο, που είναι και το αγαπημένο μου, πρέπει να ξέρετε, τρελαίνομαι να βλέπω πράγματα σε εντελώς άλλη χρήση από αυτή για την οποία προορίζονταν. Νομίζω ότι βασικά ήρθα στην εξωτική Κατερίνη, επειδή ο Γιάννης έχει εδώ ένα τερατώδες εργαστήριο, όπου μπορούμε να φτιάξουμε σχεδόν τα πάντα.

Εντάξει, είναι και το πιο όμορφο αγόρι του κόσμου, οκ.

Η χειροτεχνία είναι η σωτηρία του κόσμου, να ξέρετε. Έχω σχέδιο, σας το έχω εξηγήσει, έτσι; Τα 3 άλφα: αλληλεγγύη, ανακύκλωση, αποκέντρωση, θα σας πω τις λεπτομέρειες μια άλλη φορά, τώρα πάω να ντύσω τις παλιές μου μπότες με καινούργια, μαλακή, αστραφτερή σουετίνα.

Και είπαμε, έτσι; Στη Σαντορίνη.