Στου χαντάκ' θα με βρούνε.

Αστράφτει και βροντά από χτες το βράδυ κι εγώ αστράφτω και βροντώ από το Σάββατο το μεσημέρι, όπου έπεσα πάνω σε μια βλακεία που έγραψε κάποιος στο facebook και τράβηξα μεγάλη σύγχυση. Κι έκτοτε, συνεχίζω να συγχύζομαι και παράλληλα μου δημιουργείται η αίσθηση πως γίνομαι σταδιακά ανθέλληνας.

Δε μας χωνεύω, ρε παιδί μου, ως λαό, πως το λένε, όσο περνάνε τα χρόνια, οι εκλογές, τα άρθρα, τα σχόλια κι οι συζητήσεις, καταλήγω στο συμπέρασμα πως είμαστε τουλάχιστον ανόητοι, μικρόνοοι, αλαζόνες και φαντασμένοι. Και λέω κιόλας, καμιά φορά, καλά να πάθουμε ή, αγγλιστί, για να σταματήσει αυτό το παραμύθι με την ελληνική γλώσσα-κι άλλες γλώσσες έχουν ωραία εκφραστικά μέσα-we had it coming.

Επί της γλώσσας, λοιπόν, και η ταραχή μου.

Έγραφε μια παλιά μου συμμαθήτρια στο facebook, κάτω από τον τίτλο «ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ-ΕΛΛΑΔΑ», ένα κατεβατό από αρχαία ελληνικά ονόματα, υπαρκτών τε και μυθολογικών προσώπων, χωρίς καμία σειρά, αλφαβητική, χρονολογική ή έστω κατά σημασία επιτεύγματος, (Σωκράτης, Αλέξανδρος, Αχιλλέας, Πυθαγόρας, κλπ) και συνέχιζε, με υπότιτλο «Μ. Βρετανία», με άλλα ονόματα, αγγλικά, σε παρόμοιο συνονθύλευμα (Beckam, Mr Bean, James Bond, κλπ). Δεν είχα δει την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων στο Λονδίνο, αλλά αντελήφθην, εκ των υστέρων, όταν μου την περιέγραψε λεπτομερώς η αδελφή μου, πως εκεί αναφερόταν το σχόλιο, το οποίο τελείωνε με την υπαινικτική φράση «Τα συμπεράσματα δικά σας…». Ότι και καλά, οι Άγγλοι υστερούν και μόνο αυτά είχαν να δείξουν. Οκ, αναμενόμενο, μαζί και τα like που έπεφταν σωρό.

Αλλά εκεί που εκνευρίστηκα ήταν όταν κάποιος σχολίασε τα εξής: «και βρέθηκε και κάποιος ανιστόρητος άγγλος να πει ενοποιών όλων πως οι Ο.Α. επίστρεψαν σπίτι τους».

Πριν κοκορευτούμε για τη γλώσσα και την πατρίδα που μας έδωσαν (κάποιοι άλλοι, όχι ότι εμείς κάναμε και τίποτα) ελληνική, ας μάθουμε να τη μιλάμε και να τη γράφουμε. Που βγήκε ο ανορθόγραφος (άκου ενοποιών! Τι ακριβώς ενοποιούσε; Τη βλακεία με την αμορφωσιά;) και αστοιχείωτος να κατηγορήσει «κάποιον ανιστόρητο άγγλο», δηλαδή το Βέλγο πρόεδρο της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής Jacques Rogge. Αυτό ήταν η αφορμή. Πολλάκις έχω αγανακτήσει με τις τερατώδεις ανορθογραφίες και τα ασύλληπτα συντακτικά λάθη που αντικρίζω σε σχόλια και παρεμβολές που υπεραμύνονται της γλώσσας, της ιστορίας, του πολιτισμού και διαφόρων άλλων της Ελλάδας. Μπορεί να έχουν δίκιο αυτά τα σχόλια, αλλά όταν γράφονται σε άπταιστα greeklish ή με φριχτά λάθη, που αν τα έβλεπε ο Αριστοτέλης ή ο Σωκράτης, θα τους πέφτανε και τα λίγα μαλλιά που τους είχανε απομείνει, μετατρέπονται σε φαιδρότητες που δε μπορεί κανείς να πάρει σοβαρά. Πρώτο αυτό. Μάθετε να γράφετε και να μιλάτε και μετά περηφανευτείτε που είστε Έλληνες. Η δομή και η πορεία της ελληνικής γλώσσας είναι πράγματι πλούσια και μαγευτική, αλλά είναι κι εξίσου πολύπλοκη. Επίσης, εξίσου πλούσιες και μαγευτικές είναι και διάφορες άλλες γλώσσες του κόσμου-το ότι εμείς δεν το γνωρίζουμε αυτό, δεν το κάνει και να μην υπάρχει.

Κι αυτό μας φέρνει στο δεύτερο. Γενικά, έχουμε την τάση να μειώνουμε ή και να υποκρινόμαστε πως δεν υπάρχει (διότι άκουσα και το αμίμητο «οι Άγγλοι δεν έχουν λογοτεχνία», έρμε Σαίξπηρ, τσάμπα έφαγες τα χρόνια σου) οτιδήποτε δεν είναι ελληνικό-κακώς. Δεν θα κουραστώ ποτέ να το λέω και να μαλώνω γι’ αυτό, δεν είμαστε ο περιούσιος λαός, για δύο λόγους, επειδή δεν υπάρχει περιούσιος λαός-εφτά δισεκατομμύρια όντα υπάρχουν στη γη κι όλα έχουν την ίδια σημασία-κι επειδή, και να ήμασταν κάποτε, μόνοι μας βάλαμε τα χεράκια μας και βγάλαμε τα ματάκια μας. Αν ρίξουμε μια μικρή ματιά στην παγκόσμια ιστορία (ω, ναι, υπάρχει και παγκόσμια ιστορία, όχι μόνο ελληνική) θα ανακαλύψουμε την Αμερική ή, πιο επιστημονικά, τα επιτεύγματα και άλλων λαών. Γενικά, αυτή είναι η μαγική φράση. Και άλλοι λαοί. Αλλά, αδιάβαστοι καθώς είμαστε και ακατάδεχτοι, δεν ξέρουμε τίποτα και το χειρότερο, δε θέλουμε και να μάθουμε. Κι εδώ είναι το μεγάλο μας λάθος. Αν δεν έχεις γνώση, δεν έχεις και δύναμη, όπως λέει κι ο Παύλος. Οι Έλληνες νομίζουμε πως έχουμε τη γνώση από γεννησιμιού μας. Αμ δε. Πρέπει να την αποκτήσουμε τη γνώση και μετά θα έχουμε και τη δύναμη να υπερασπιστούμε τη χώρα μας απέναντι στις αδικίες που της γίνονται-αν της γίνονται.

Μην πιστέψετε πως δεν αγαπώ την Ελλάδα-ένας από τους λόγους που έγινα ξεναγός είναι πως την αγαπώ πολύ (ο άλλος είναι τα λεφτά). Επειδή την αγαπώ κι επειδή δε μπορώ να βλέπω να κατακρεουργούν και να καπηλεύονται την ιστορία της, τη γλώσσα της και το παρελθόν της διάφοροι άχρηστοι που δε μπορούν να κάνουν τίποτα από μόνοι τους, τα λέω αυτά.