Τετάρτη 2 Νοεμβρίου 2011

Καλύτερα να σ' έλεγαν Μαρία και να 'σουν ράφτρα μες στην Κοκκινιά.


Νιώθω άσχημα, νιώθω ελαφρώς απελπισμένη, αβέβαιη, πολύ κουρασμένη και μάλλον απαισιόδοξη, πράγμα εξαιρετικά περίεργο για μένα, συνήθως νιώθω εντελώς σίγουρη πως όλα θα φτιάξουν και ανεξήγητα ευδιάθετη έως χαζοχαρούμενη. Λέτε για αυτή μου τη μεταστροφή να φταίει το αιωρούμενο στον αέρα δημοψήφισμα (παρεμπιπτόντως, σε περίπτωση που κάποιος έχει καταλάβει τι θα αποφασίσουμε στο δημοψήφισμα, ας με ενημερώσει: σιχαίνομαι να μην ξέρω γιατί συζητάμε); Μήπως φταίει που ξυπνάω το πρωί και δεν είμαι σίγουρη αν υπάρχει ακόμα κυβέρνηση ή τι πολίτευμα έχουμε; Μήπως φταίνε τα φεγγάρια; Ή όλα αυτά που διαβάζω και μου μαυρίζουν την ψυχή; Και τα διαβάζω κιόλας πρωί πρωί η βλαμμένη κι αγριεύομαι για όλη την υπόλοιπη μέρα.
Πάντως, το κουράγιο μου σιγά σιγά γίνεται σα σταφίδα, μικρό και ζαρωμένο και λιγοστό (αν και τώρα που την ξαναδιαβάζω αυτή τη φράση, ίσως θυμίζει κάτι άλλο και όχι σταφίδα, αλλά έχομε και μία ανατροφή και δύο μη σας πω, οπότε σας αφήνω εσάς να φανταστείτε τι μπορεί να εννοώ), από εκεί που ήταν γυαλιστερό και αύθαδες και ζουμερό, σα φρεσκοκομμένο σταφύλι (ή σαν το προηγούμενο, τέλοσπαντων-σοβαρή έλλειψη σεξ). Και περιφέρομαι, μου φαίνεται, ασκόπως στους δρόμους και μουρμουρίζω στα ρώσικα: μαγιά ζιζν βαϊνά, δηλαδή, η ζωή μου είναι πόλεμος, και με κοιτάνε περίεργα οι άνθρωποι και τους κοιτάω κι εγώ και καμιά φορά κάθομαι κι ακούω τι λένε, διότι, ακόμα κι εδώ, στα όμορφα χωριά (που όμορφα θα καούνε κι αυτά), ανησυχούνε όλοι και πολεμάνε (μεταξύ τους).
Το μόνο που κάνω πια με όρεξη είναι να ράβω-και τώρα καταχρηστικά γράφω, διότι έχω να βγάλω παραγωγή, θα πάρω μέρος σε ένα τύπου παζάρι με χειροποίητα αντικείμενα, βλέπετε, και πρέπει να τελειώσω τα πραγματάκια μου. Χτες, έπρεπε να μας βλέπατε, ήμασταν σα γιάφκα. Έχω βάλει και τη Ρενάτα στη γραμμή παραγωγής (εργοδοσία κι έτσι, της είπα πως θα της πληρώσω και τις υπερωρίες, αλλά δεν ήταν αρκούντως αποδοτική, αντί να κόβει, μιλούσε στο facebook, οπότε δε βλέπω υπερωρίες) να μου κόβει τα υφάσματα και να μου σχεδιάζει τα πατρόν, αλλά καθώς σε μία βδομάδα δίνει εξετάσεις για ένα πτυχίο στα Γερμανικά, ήθελε να ακούσει ειδήσεις από τη Ντόιτσε Βέλλε. Οπότε, είμαστε κι οι δυο σ’ ένα δωμάτιο, ράβουμε στο χέρι και κόβουμε ρετάλια και σιδερώνουμε κι η Ντόιτσε Βέλλε να παίζει ειδήσεις κι έξω να κάνει και κρύο. Ήθελα να βάλω και την Ελένη στην κουζίνα να γράφει προκηρύξεις στον πολύγραφο, αλλά δεν είχα πολύγραφο. Άσε που κι η Ελένη δε νομίζω να ξέρει πως λειτουργεί ο πολύγραφος (μεταξύ μας, ούτε εγώ ξέρω, αλλά, ως συνήθως, πουλάω μαγκιά).
Παναγία μου, καθόλου καλά δεν πάω. Σας αφήνω, πάω να ράψω, διότι σε λίγο θα βλέπω καφκικά οράματα.

5 σχόλια:

Vasia είπε...

Ευρώ ή μη ευρώ?

issallos είπε...

-μαζεψε την τεντα....!!!
-απλωσε τα ρουχα στην ταρατσα...
-κατεβα να πεταξεις τα σκουπιδια
-και μην ξεχασεις να παρεις και ψωμι..
-θελω και ενα κιλο ντοματες και να -μην ξεχασεις να παρεις τηλεφωνο την μαμα
- θα φαμε μαζι το ΣΚ.....

αααααααα.....ντεεεεεε χασου παλομυρμιγκακι.....!!!

ωωωω..τι κοσμος πατερα !!!!

Υγ : καλημερα !!! ωραιος καιρος σημερα η ελλαδα !!!!και το εννοω
αυτο ειναι απειλη !!!

αχαχαχααα!!!!
τα λεμε...

(κοιτα να δεις που αντι να αφησω ενα σχολιο σαν ανθρωπος ... μου την καρφωσε....αλλα θα φταιει ο καιρος)

Κατερίνα είπε...

Dear Issalos,
καταρχήν καλώς ήρθατε στο κλαμπ με τη φιλενάδα σου τη melissali.
Επίσης, έκανα ειλικρινείς προσπάθειες να καταλάβω το σχόλιό σου. Δεν τα κατάφερα. Μάλλον θα φταίει ο καιρός.
Μη χάνεσαι και μερσί.

το χειρότεχνο είπε...

δεν παιζεσαι κ επειδη εχω κ ενα μαγειριο να κανω σε αφηνω γιατι αν συνεχισω να διαβαζω κ αλλο τ αρθρα σ θα κολλησω κ παλι νηστικο θα τον αφησω κ τη σποντα μ τη πεταξε χθεςςς!

Κατερίνα είπε...

Η καλη νοικοκυρά, το είπαμε, είναι δούλα και κυρά. Πέταξε και σπόντα; Παρόλη την κοτόπιτα; Αντί να φτιάξει αυτός κάνα φαι, που ήσουν όλη μέρα στο μεροκάματο... Α, όχι, αυτά να τα προσέχεις από τώρα που είναι νωρίς ακόμα.
Παρεμπιπτόντως, τι θα μαγειρέψεις;