Κυριακή 22 Μαΐου 2011

Το Γυαλισκάρι κι η Κα Γκε Μπε (τι σχέση να έχουν;).

Όλο το χρόνο, πρέπει να ξέρετε, ζω για τη στιγμή που θα ξαπλώσω στην άμμο και θα αντικρίσω τον άσπρο ουρανό και τον ήλιο μέσα από τα πράσινα γυαλιά μου (όλοι οι άνθρωποι φοράνε μαύρα γυαλιά, εγώ φοράω πράσινα) και θα ακούσω το κύμα να σκάει (όταν το επιτρέπει βέβαια η πανάθλια μουσική που ακούγεται από τα τρέντι μπαρ της παραλίας, τα οποία θα απαγορεύσω διά νόμου και ροπάλου όταν γίνω πρωθυπουργός αυτής της χώρας, τα σιχαίνομαι και μου χαλάνε την αισθητική και την ακοή).
Σήμερα, λοιπόν, έφτασε αυτή η ευλογημένη στιγμή κι αυτός είναι ο λόγος που άργησε η συνήθης και, είμαι σίγουρη, πολυαναμενόμενη κυριακάτικη ανάρτηση και που η αδελφή μου θα μου τα ψάλλει πάλι, περιμένουν, λέει, οι αναγνώστες σου.
Είπαμε με την Ελένη σήμερα να πάμε για μπάνιο, αλλά τι να κάνεις που η Ελένη έχει κάνει καμιά 7-8 ξεναγήσεις κι έχει ανακαλύψει πως το νησί έχει κι άλλες, πολύ ωραίες, λέει, παραλίες, στις οποίες γιατί εμείς δεν έχουμε πάει ποτέ; Ας πάμε σήμερα, λέμε, και ξεκινάμε για μια παραλία με το τουλάχιστον καλοκαιρινό όνομα Γυαλισκάρι, στην οποία, βέβαια, δε φτάσαμε ποτέ, διότι, αφού χάσαμε το δρόμο περί τις 17 φορές, περνώντας από το ίδιο σημείο συνέχεια και προκαλώντας χαμόγελα έως βροντερά γέλια σε κάτι παππούδια που κάθονταν σε ένα καφενείο, ανακαλύψαμε τελικά πως δε βρίσκαμε το δρόμο, διότι απλούστατα ο δρόμος δεν υπάρχει πια, τον πάτησε το τρένο και κάτι κλαδιά από πεύκα που είχαν πέσει.
Στο μεταξύ, κοντέψαμε να μείνουμε από βενζίνη στις ερημιές της δυτικής ακτής της Κέρκυρας και να δω ποιος θα μας μάζευε. Τέλοσπαντων, βρήκαμε ένα βενζινάδικο, το οποίο είχε η σύζυγος του Θορ (ξέρετε, ο ξανθός σκανδιναβός γομαροειδής θεός με το τσεκούρι; στο θηλυκό του) που όταν της ζήτησα την απόδειξη για τα 15 ολόκληρα ευρώ που δώσαμε κόντεψε να με τσεκουρώσει, και καταλήξαμε φυσικά στον Κοντογυαλό, παλιά και δοκιμασμένη συνταγή, αφού πάντα εκεί πάμε για μπάνιο, γιατί άραγε πρέπει πρώτα να κάνουμε το τουρ που κάνει η Ελένη στους Ολλανδούς της; Η οποία Ελένη, σε όλη αυτή τη διαδρομή μου είχε σπάσει τα νεύρα, γιατί κάτι έχει πάθει με τις ονομασίες των φυτών και κάθε τόσο με ρώταγε πως λένε το ένα λουλούδι και την άλλη πρασινάδα και μετά προσπαθούσε να τα βρει στα ολλανδικά. Επίσης, διαβάζει τώρα τη «Μικρή ιστορία του κόσμου», εξαιρετικό βιβλίο κατά τα άλλα, που την έχει συνεπάρει και κάθε βράδυ με παίρνει τηλέφωνο και μου διαβάζει τουλάχιστον 5 σελίδες με πληροφορίες για την παγκόσμια ιστορία που της έχουν κάνει εντύπωση.. Στο τέλος της εβδομάδας με εξετάζει κιόλας, για να δει αν τα θυμάμαι. Έλεος, αυτοί οι ξεναγοί είναι περίεργη φάρα.
Τουλάχιστον, στην παραλία χαλαρώσαμε ελαφρώς, ζεσταθήκαμε αρκούντως, κυλιστήκαμε στην άμμο με ευχαρίστηση και αν θέλετε να ξέρετε, μαυρίσαμε κιόλας, βεβαίως, μην κοροϊδεύετε, το σημάδι από το μαγιό είναι εμφανέστατο!
Παράλληλα με όλα αυτά τα ευχάριστα συμβαίνουν και μερικά δυσάρεστα, μεταξύ των οποίων η συνάντησή μου με τη μετεμψύχωση του Στάλιν εις διπλούν, ήτοι τις κυρίες που με εξέτασαν στα ρώσικα κι οι οποίες ήταν κακές, κακές, κακές. Ήθελα να κλαίω, με κοίταζαν σαν ένα ταπεινό και σιχαμερό καπιταλιστικό σκουλήκι και λίγο ακόμα θα φώναζαν την Κα Γκε Μπε να με μπουζουριάσει. Όπως σωστά υποθέσατε, δεν πέρασα τις εξετάσεις, αλλά δεν πειράζει, δεν απογοητευόμαστε ποτέ και για να το θυμάμαι αυτό εγκατέστησα τα Ρώσικα Ρωσίας (μα, είναι χαζοί αυτοί οι υπολογιστές; Τι Ρώσικα Ρωσίας και Ελληνικά Ελλάδας; Υπάρχουν, ας πούμε, Ρώσικα Ιταλίας και Ελληνικά Τουρκίας;) στο πληκτρολόγιό μου, με αποτέλεσμα να μπερδεύομαι μονίμως κι όταν θέλω να αλλάξω τη γλώσσα για να σχολιάσω στο Facebook, να εμφανίζεται κάτι τέτοιο: ушьфш рдшгшгф лфш лш укмеуньутр ьу ещ гфтфырю. Μεγάλη επιτυχία.
Μία τελευταία παρατήρηση σχετική με την εποχή και σας αφήνω: έχω βρει την τέλεια ιδέα για επιχείρηση που θα πιάσει ακόμα και τις δύσκολες αυτές μέρες της κρίσης, που ζούμε. Μια επιχείρηση, η οποία θα αναλαμβάνει να μαζέψει, να πλύνει, να σιδερώσει και να αποθηκεύσει τα χειμωνιάτικα ρούχα, ενώ παράλληλα θα βγάλει, αερίσει και τακτοποιήσει στη ντουλάπα τα καλοκαιρινά. Τέλειο; Εγώ, πάντως, θα πλήρωνα όσο όσο για να μου το κάνει κάποιος αυτό και να με απαλλάξει από τις βαλίτσες και τις στοίβες των ρούχων που σέρνονται επί εβδομάδες στο πάτωμα του δωματίου μου κι όπου συναντάει κανείς τα κοντομάνικα δίπλα στα μάλλινα και τα μαγιό να κάνουν παρέα με κάτι πολύ σέξι φανελένιες πυτζάμες που έχω.
Τώρα, θα πηδήξω αυτές τις στοίβες και θα πάω να κάνω πεντικιούρ, διότι μαζί με τα ρούχα βγαίνουν και τα καλοκαιρινά παπούτσια και δε γίνεται να βγω με τη φτέρνα του ελέφαντα. Σας φιλώ.

2 σχόλια:

nefelokokkugia είπε...

Αναλαμβάνετε και εκτός νησιού τακτοποίηση και αποθήκευση ρούχων? Να σας δώσω κάτι παραπάνω καλή μου κυρία.
Αρκεί να εξαφανιστούν από μπροστά μου οι στίβες.
Ουφφφ

Vasia είπε...

Κατερινάκι, έρχομαι!!!!
Πόσα δίνεις; Κάνω καλή δουλειά όπως ξέρεις, θ' αργήσω λίγο αλλά το Σεπτέμβρη θα είμαστε τζιτζιλονάτοι!!