Σάββατο 14 Μαΐου 2011

Το μαύρο φουστάνι μου

Ας ξεκαθαρίσουμε κάτι από την αρχή, διότι οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους (κι αυτό μπορεί να το βεβαιώσει οποιοσδήποτε δεν έχει κάνει έναν καλό λογαριασμό και τώρα ψάχνει τον καλό του φίλο): εγώ ποτέ δεν θα αγόραζα ένα μαύρο φόρεμα αν δεν ήταν μαζί μου η αδερφή μου. Εγώ μόνη μου θα αγόραζα απλά ένα φούξια ή πουά φόρεμα, προς μεγάλη δυστυχία όλων. Πάντως, το αγόρασα, με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο, ίσως είχε έρθει το πλήρωμα του χρόνου ή απλά με επηρέασε η αδερφή μου ή, το πιθανότερο, επειδή το φόρεμα έκανε μόνο 12 ευρώ.
Μετά που το αγόρασα, το πήγα στο καθαριστήριο, σε μια πολύ συμπαθητική κυρία στη γειτονιά μου. Αυτό έγινε πριν από μία εβδομάδα κι εγώ ξέχασα το φόρεμα στο καθαριστήριο, διότι το μυαλό μου σταδιακά, σταθερά και αναπόδραστα (η καινούργια αγαπημένη μου λέξη) γίνεται πουρές λόγω των αντίξοων συνθηκών που επικρατούν στην κοινωνική και προσωπική μου ζωή.
Με λίγα λόγια, πήγα χτες το απόγευμα να πάρω το φόρεμα από το καθαριστήριο, μετά από 8 ώρες δουλειά, 2 ώρες μάθημα, 1 ώρα ρώσικα, πληρωμή 3 λογαριασμών και επίσκεψη στο σουπερμάρκετ. Αντιλαμβάνεστε ότι στο τέλος όλων αυτών ημιθανής σερνόμουν στο δρόμο για το σπίτι και τυχαία διέσχισε το μυαλό μου, σαν αστραπή, η σκέψη του μαύρου φορέματος στο καθαριστήριο.
Μπαίνω, λοιπόν, στο καθαριστήριο να πάρω το προδομένο φουστάνι μου κι ήταν εκεί, κρεμασμένο σε μια από αυτές τις σιδερένιες κρεμάστρες, καθαρό, μυρωδάτο, σιδερωμένο, άψογο, σα να περίμενε μια κοπέλα πανέμορφη και καλοχτενισμένη και με απαλό δέρμα, για να γλιστρήσει στους ώμους της.
Το πήρα κι ήμουν τόσο χαρούμενη που είχα ένα τέτοιο φόρεμα, φορτωμένο με τόσες υποσχέσεις για ζεστά και γλυκά καλοκαιρινά βράδια, για πάρτι και ποτά σε ψηλά ποτήρια, για αρώματα και γέλια, για διασκεδάσεις με όμορφα ρούχα και χαρούμενους ανθρώπους. Το κρατούσα και το στριφογύριζα, ξέρετε, όπως τα μικρά παιδιά τη σακούλα με το ψωμί, και στροβιλιζόμουν σε μελλοντικούς χορούς και φανταστικές μουσικές.
Καταλαβαίνετε; Το φόρεμα είναι θαυμάσιο, αλλά ακόμα πιο θαυμάσια είναι όλα αυτά που σου υπόσχεται, αν το ακούσεις. Αν κλείσεις λίγο τα αυτιά σου στις μαυλιστικές, θρηνολογούσες, απελπισμένες σειρήνες της τρομακτικής καθημερινότητας και ακούσεις όλα αυτά που σου ψιθυρίζουν τα μαύρα βραδινά φορέματα, τα ψηλά πράσινα παπούτσια, τα λινά πουκάμισα και οι κοραλλί γραβάτες.
Σου ψιθυρίζουν πως έρχονται ακόμα βράδια με φίλους και γέλια, πάρτι, τάνγκο και γελαστές φωτογραφίες και πως τώρα που αχνοφαίνεται και χαζομυρίζει το καλοκαίρι, μην τα ξεχάσεις αυτά τα ρούχα, να τα βγάζεις πότε πότε και να τα φοράς και να νιώθεις και να περνάς όμορφα, γιατί η δυστυχία δεν θα περάσει. No pasarán.

8 σχόλια:

ΣΚΥΛΟΣ ΤΩΝ ΑΣΤΡΩΝ είπε...

Μμ τι ωραία που μυρίζει το άρθρο σου!! Μας φτιαχνεις τρελά τη μερα Κατερίνα. Εγώ πάλι αυτό το παθαίνω με τις βερμούδες μου και έχω συνειρμούς με ελευθερο καμπιγκ , φωτιές στις παραλίες , τσίπουρα και παγωμένες μπύρες και πρωινή βουτιά στη θάλασσα.
Περι ορέξεως ουδείς λόγος.... !

Κατερίνα είπε...

Χαίρομαι που σας φτιάχνω τη μέρα, αυτός είναι ο προορισμός μου στη ζωή!
Όσο για τις βερμούδες και τα τσίπουρα, όλα καλά είναι, Θανάση μου, κι όλα έχουν τη γλύκα τους, ε;

the travelin blogger είπε...

Κοραλί γραβάτες; (!!!)

Calliope είπε...

Το βρήκα κοριτσίστικο το άρθρο, αλλά να που ο πρώτος σχολιαστής μίλησε για ανδρικές (σωστά;) βερμούδες...
Πάντως, ένα μαύρο φουστάνι πάντα χρειάζεται. Εγώ το πρώτο πράγμα που σκέφτομαι όταν πρωτοβλέπω τα καλοκαιρινά μου ρούχα κάθε χρόνο είναι πόσο πάχυνα και χαλάρωσα από πέρσι... Μισοάδειο το ποτήρι. Συνέχισε Κατερίνα, μπας και γεμίσει καμιά ώρα!

Fri είπε...

Με' γειά σου! Κι όλα αυτά που ονειρεύτηκες παρέα με το καινούριο σου μάυρο φόρεμα να γίνουν αληθινά αυτό το καλοκαίρι σου εύχομαι!
Καλημέρα και καλή εβδομάδα :)

Κατερίνα είπε...

@Ελίνα, ναι, βέβαια, κοραλλί γραβάτες, ας τολμήσουν λίγο και τα αγόρια, επιτέλους!
@Καλλίοπε, άσε μας, παιδί μου, δεν έπιασες το νόημα του άρθρου, είπαμε, η δυστυχία δεν θα περάσει. Επίσης, κοριτσάκι είμαι, τι θα γράφω, για τον Ολυμπιακό;
@Φρι, μερσί, αν και δεν έχουμε κάνει καλή αρχή με τις ευχές για το καλοκαίρι.
Το αυτό επιθυμώ και δι' υμάς.

astakoulis είπε...

Αναπόδραστα. Χμμμ. Μου το δανείζεις κι εμένα;;.. κάτι μου έκανε έτσι όταν το άκουσα, κάτι αναπόδραστο. Και από μένα πάρε για αντάλλαγμα κάτι ισπανικό και ευωδάτο. La broma. Γιατί μας αρέσουν τα ωραία αστεία ;)

Κατερίνα είπε...

Astakouli, καλώς ήρθες στο κλαμπ! Είμαι πολύ περήφανη που ήρθες, μη σου πω βαθιά συγκινημένη!
Πάρε και το αναπόδραστα, σου έχω και καλύτερο: εμπεριστατωμένος.
Φιλιά!