Παπαγάλοι, πάθη και άλλα αναστάσιμα.

Αδέλφια μου (ένεκα της μεγαλύτερης και χαρμόσυνης εορτής της χριστιανοσύνης, εγώ έχω αδελφοποιηθεί με όλους, για σας δεν ξέρω), αλήτες (χωρίς καμιά αιτία, έτσι), πουλιά (τι πουλιά, πλάκα μας κάνει ετούτη, πιο πολύ με ιπποπόταμους μοιάζουμε, τόσο που έχουμε φάει), ελπίζω να βρίσκεστε σε καλύτερη κατάσταση από μένα και να μπορείτε να κουνήσετε και κάτι παραπάνω από τα χεράκια σας και τα ποδαράκια σας.
Διότι εγώ μόνο αυτό μπορώ να κάνω. Με έχουν φέρει εδώ, σε ένα σπίτι που έχει και κτήμα γύρω γύρω, κι από το πρωί ως το βράδυ με ταΐζουν (παρά τη θέλησή μου, εννοείται, με το ζόρι), φοβάμαι πως μάλλον θέλουν να με σφάξουν. Ξέφυγα, όμως, κι αφού βρήκα υπολογιστή, ξένο φυσικά, έχω συνηθίσει τώρα πια (μόνο που ετούτος εδώ έχει οθόνη με πολύ περίεργη κλίση, πρέπει να κοιτάς από κάτω προς τα πάνω κι εγώ προσπαθώντας να μη σπάσω τον αυχένα μου, έσπασα την οθόνη, λέει, λες κι η οθόνη είναι πασχαλινό αυγό και σπάει για πλάκα), γράφω. Χτες αδυνατούσα να γράψω, διότι ήμουν πολύ σοβαρά απασχολημένη: έτρωγα και κοιμόμουν κι επίσης, μετά βγήκα για μια μπίρα, πως μπόρεσα να φορέσω κάτι άλλο εκτός από τη φόρμα μου, ακόμα αναρωτιέμαι.
Εκεί δε, στη μπίρα, εννοείται πως ρίξαμε το γέλιο της αρκούδας, διότι στην παρέα υπήρχε ένας τύπος, φίλος του Γιάννη από το χορό, ο οποίος θέλει, λέει, να ξεκινήσει μια επιχείρηση εκτροφής παπαγάλων. Εντάξει, αυτό από μόνο του δεν είναι κάτι εξαιρετικά περίεργο, άλλος ασχολείται με παπαγάλους, άλλος καλλιεργεί κάνναβη, ο τρίτος κυνηγάει μινκ, ο καθένας έχει μια ασχολία. Το θέμα είναι πως έρχεται κι ένας άλλος τύπος, ο οποίος δεν είχε ιδέα περί παπαγάλων, και μετά τις απαραίτητες συστάσεις (ξέρετε, αυτές που γίνονται μέσα στη φασαρία και το σκοτάδι και δεν καταλαβαίνεις τίποτα, νομίζεις ότι τον άλλον τον λένε Στάθη, ενώ στην πραγματικότητα τον λένε Ελίνα και τέτοια) πιάνουν μια ψιλοκουβέντα. Ρωτάει λοιπόν ο δεύτερος τύπος τον πρώτο με τι ασχολείται κι αυτός του λέει πως του αρέσουν τα ηλεκτρονικά-μεταξύ μας, εγώ δεν κατάλαβα ούτε αυτό με τα ηλεκτρονικά, τα ηλεκτρονικά παιχνίδια εννοούσε άραγε; Συνεχίζει, όμως, απτόητος ο πρώτος και πολύ χαλαρά του λέει πως όταν βαριέται πολύ ασχολείται με το χορό και τους παπαγάλους. Κάγκελο ο δεύτερος τύπος: απομακρύνεται διακριτικά κι εξίσου διακριτικά ρωτά το Γιάννη αν τον ξέρει καλά αυτόν, σου λέει, κάτσε μην έχω μπλέξει με καμιά περίεργη θρησκευτική σέχτα και τρέχω και δε φτάνω μετά. Πολύ γέλιο, σας λέω, με τους παπαγάλους. Όπως φαντάζεστε, οι παπαγάλοι τώρα πια έχουν μπει για τα καλά στην καθημερινότητά μας, πριν φάμε ρωτάμε αν τάισες τους παπαγάλους κι άλλα τέτοια.
Βέβαια, πριν από όλα αυτά, εγώ είχα ήδη περάσει μια περίεργη εβδομάδα στην Κέρκυρα, όπου η συρροή του κόσμου ήταν εκτός πραγματικότητας και υπεράνω φαντασίας, δεν είχε μείνει ένα ελεύθερο πλακάκι να πατήσεις και πατούσες στα πόδια του διπλανού σου, κι όπου είχαν έρθει κάτι φίλοι φίλων από την Αθήνα, οι οποίοι με υποχρέωσαν να φάω κρέμα σοκολάτα τη Μ. Παρασκευή και να αμαρτήσω σπάζοντας τη νηστεία που ευλαβώς και απαραβάτως τηρούσα όλη την προηγούμενη εβδομάδα. Παράλληλα, τη Μ. Πέμπτη αποφασίσαμε με την Ελένη και τη Βίβιαν να βάψουμε αυγά και να φτιάξουμε λαμπάδες για τους προαναφερθέντες φίλους. Το αποτέλεσμα ήταν η Ελένη κι η Βίβιαν να τρώνε μύδια κρατώντας χρόνο για το βράσιμο των αυγών, τα οποία τελικά έσβησα εγώ, αλλιώς ακόμα θα βράζανε, και να μαλώνουν για το ποια θα πάρει την ευθύνη να βγάλουν το αυγό από τη βαφή στα 3,5 λεπτά κι όχι στα 4 κι αν το αυγό έτσι θα βγει κόκκινο, λες κι υπήρχε περίπτωση να βγει κανελί με βούλες το αυγό. Τελοσπάντων, τα αυγά βάφτηκαν και γυαλίστηκαν κι οι λαμπάδες στολίστηκαν με μοναδική τέχνη και γούστο, που δεν εκτιμήθηκαν δεόντως, αλλά έτσι είναι, τους μεγάλους καλλιτέχνες ποτέ δεν τους εκτιμούν πριν το θάνατό τους.
Μετά, εγώ, κι αφού είχα περάσει στην κυριολεξία εβδομάδα των παθών (τα πάθη, γενικώς, φίλοι μου, δεν έχουν κανένα πρόγραμμα, σου ‘ρχονται εκεί που δεν τα περιμένεις), έφυγα από την Κέρκυρα, η βλαμμένη, όλοι έρχονται, εγώ φεύγω, κι ήρθα εδώ, στην εξοχή, να αναστηθεί η ψυχή μου και να γαληνέψει το πνεύμα μου, αλλά δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω. Σίγουρα, πάντως, θα ασχοληθώ με το χορό και τους παπαγάλους.