Σάββατο 19 Ιουνίου 2010

Τη Δευτέρα το βράδυ δε βγαίνω

Α, όχι, Δευτέρα βράδυ αδύνατον, δε βγαίνω. Και δε φταίει κάποια προκατάληψη από αυτές που είναι ευρέως διαδεδομένες, όπως η αγαπημένη της Βίβιαν: Τετάρτη και Παρασκευή τα νύχια σου μην κόψεις και Κυριακή να μη λουστείς αν θέλεις να προκόψεις. Όχι, τίποτα τέτοιο. Απλώς, βλέπω Παπακαλιάτη. Ε, ναι, λοιπόν, ευθαρσώς λέγω και δημοσίως και δίχως να κοκκινίζω, βλέπω Παπακαλιάτη και ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθο βαλέτω. Διότι μη μου πείτε ότι έστω και μία φορά, ίσως επειδή έτυχε να είναι ανοιχτή στο Mega η τηλεόραση, δεν παρασυρθήκατε να δείτε κι εσείς Παπακαλιάτη. Δεν θα το πιστέψω. Διότι είναι λίγο σαν αισθησιακή ταινία ο Παπακαλιάτης ( βλέπετε το επίπεδο που κρατάω στις αναρτήσεις, έτσι; Αισθησιακή ταινία έγραψα.). Όλοι δηλαδή έχουμε δει κάποτε αλλά ντρεπόμαστε να το ομολογήσουμε, μερικοί δε από εμάς κατεβάζουν κρυφά τα επεισόδια από το ιντερνέτ και το φχαριστιούνται κιόλας…
Και τι να κάνεις, που από καταβολής τηλεόρασης, ο Παπακαλιάτης τα έβαζε πάντα Δευτέρα τα σίριαλ; Μελετημένη κίνηση, πιστεύω, διότι τη Δευτέρα να βγεις δεν πρόκειται με τη γκρίνια που έχεις για την πρώτη μέρα της βδομάδας, ποδόσφαιρο επίσης δεν έχει, οπότε γλιτώνεις τον καβγά, και το Star έχει συνήθως κάτι ανόητες πολιτικές εκπομπές. Το μόνο που δεν πρόβλεψε ο Χριστόφορος και θα τον μαλώσω είναι ότι τις Δευτέρες πολλοί κινηματογράφοι στη Θεσσαλονίκη έχουν μειωμένο εισιτήριο, γεγονός που όταν ζούσα εκεί μεγάλο δίλημμα μου προκαλούσε.( Δε χρειάζεται να σας πω τελικά τι έκανα. )Τώρα που ζω εδώ, κανένα δίλημμα δεν έχω : έτσι κι αλλιώς, σπάνια έχει ταινία της προκοπής ( ακούω τις ιαχές των διαμαρτυρόμενων, εντόπιων και μη!).
Όπως κι αν έχει, η γράφουσα, και σαββατόβραδο με πυρετό να ήταν ο Παπακαλιάτης θα τον έβλεπε. Και μη βιαστείτε να κρίνετε. Έχω πολλά επιχειρήματα υπέρ του Παπακαλιάτη.
Καταρχήν, διαλέγει ο άτιμος πολύ ωραία μουσική και σοφά την τοποθετεί στις σκηνές. Εντάξει, είναι χάριν εντυπωσιασμού, το δέχομαι, αλλά είναι ωραία να ακούς και κάνα πιο σπάνιο τραγουδάκι, ε;
Επίσης, έχει ατάκες που σκοτώνουν. Και αναρωτιέσαι εσύ, μισοπεθαμένη στον καναπέ, μιλάει άραγε κανείς έτσι; Κι αν ναι, σε ποια χώρα; Διότι, δεν ξέρω για σας, εγώ, και στις πιο μελοδραματικές στιγμές μου, και στους πιο άγριους καβγάδες ή στις μεγαλύτερες συμφορές, τέτοιες κοτσάνες αν ξεστομίσω, πάει η δραματικότητα της στιγμής, θα ξεραθούμε όλοι στα γέλια. Τέλοσπαντων, στον Χριστόφορο συγχωρούμε πολλά.
Και το σενάριο, ε; Αχ, το σενάριο! Τι να πρωτοπεί κανείς; Για τα μύρια όσα απίθανα που συμβαίνουν, που ούτε ο Στίβεν Κινγκ δεν έχει τόσο αρρωστημένη φαντασία; Για τη διαδοχή των γεγονότων, καταιγιστική και συντριπτική, που στη διακοπή ούτε να κατουρήσεις δεν τολμάς; Ποιος θα σου πει μετά τι έγινε; Εγώ πάντως τους βρίζω αν με πάρουν να με ρωτήσουν τι είπε τώρα και ποιος είναι αυτός. (Γιατί μη νομίζετε ότι είμαι μόνη μου σ’ αυτόν το βούρκο της υποκουλτούρας, όχι, ξέρω πολλούς που βλέπουν Παπακαλιάτη κι αν με πληρώσετε θα σας δώσω ονόματα και διευθύνσεις…)
Δεν σκοπεύω να σας περιγράψω κανένα από τα 8 περίπου σίριαλ του Παπακαλιάτη που έχω δει, αφενός γιατί θα βαρεθείτε κι αφετέρου γιατί δεν το περιγράφεις, λέμε, απλά το ζεις! Σκοπεύω μόνο να σας πω ότι αν θέλεις να διατηρήσεις την πνευματική σου διαύγεια και να ξεχωρίζεις το καλό από το κακό, την ήρα από το σιτάρι, τους αμνούς από τα ερίφια, κλπ, πρέπει να ανακατώνεσαι, ρε παιδί μου, και με τα δύο! Διότι, εντάξει, δε λέω, άριστη η ποιότητα, θαύμα ο πολιτισμός, αλλά αν δε δεις κι έναν Παπακαλιάτη, δεν εκτιμάς τίποτε, νομίζεις ότι όλοι είναι έτσι, καλλιεργημένοι σαν φάρμες στο facebook και συνειδητοποιημένοι σαν Γάλλοι χωρικοί το 1789! Αμ δε.
Οπότε, δεν είναι δα και τόσο καταστροφικό να βλέπεις Παπακαλιάτη, έτσι; Είναι λίγο σαν ομοιοπαθητική. Άσε που ρίχνεις και απίστευτο γέλιο. Γενικώς, όπως δεν θα κουραστώ ποτέ να επαναλαμβάνω, όλα πρέπει να τα κάνει κανείς στη ζωή. Αλλά μην τρέξετε τώρα να ανοίξετε την τηλεόραση, τέλειωσε για φέτος, του χρόνου πάλι!

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Το Star ανόητες ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΚΠΟΜΠΕΣ!!!! Σε ποια χώρα;!!!!

Κατερίνα είπε...

Ελα ρε παιδι μου, ξερεις τωρα εσυ τι εννοουσα με το πολιτικες εκπομπες, την Παπαρηγα την καλη κι αλλα τετοια!

Calliope είπε...

Πω πω! Θυμάσαι κάτι τρελές βραδιές με Παπακαλιάτη ή Fame story live (ενίοτε και πίτσες) στο φανταστικό σου σπίτι στο Τσινάρι;
Επικροτώ τα όσα λες για το Χριστόφορο και μπορώ να πω ότι πέρσι προέβλεψα και το τέλος. Τόση εμμονή δεν πήγε στράφι!